Και αν έχεις κάτι που τελικά με τρελαίνει, αυτό είναι το βλέμμα σου
Δεν είμαστε μαζί, πιθανότατα δε θα ‘μαστε ποτέ. Το ονομάζεις συνθήκες, το ονομάζω δειλία. Μας ξέρεις καλά, δεν αντέχουμε στις μεγάλες πιέσεις μιας σχέσης. Με τους άλλους μια χαρά τα πάμε, μεταξύ μας όμως το παιχνίδι χάνεται πάντα. Διαφέρουμε σημαντικά. Δεν είσαι ο άντρας, που θα μιλήσω στις φίλες μου γι’ αυτόν. Άλλα θες εσύ άλλα εγώ.
Δεν μπορώ καν να πω ότι έχεις κατακτήσει την καρδιά μου και δεν είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις κάποτε. Μην αναρωτηθείς τι στο διάολο θέλω μαζί σου. Έχεις εξουσιάσει το μυαλό μου. Χωρίς συναισθηματισμούς και ρομαντισμούς, χωρίς γλυκανάλατες καταστάσεις.
Δεν είσαι σε καμία περίπτωση εκείνος, που θα ακούσει από το στόμα μου τη λέξη σ’αγαπώ. Δεν σ’αγαπώ. Τις περισσότερες φορές μου προκαλείς τόση νευρικότητα που απορώ που βρίσκω χρόνο να ασχοληθώ μαζί σου. Άλλες πάλι συνειδητοποιώ, ότι δεν κάνω βήμα μακριά σου, ότι δεν γουστάρω να ξεφύγω απ’αυτό.
Στην καρδιά σου μπορεί να μιλήσει οποιοσδήποτε έχεις διαλέξει. Ο άνθρωπος έχει προδιάθεση να νιώσει για κάποιον που τον ενδιαφέρει. Στο μυαλό σου δεν χαράζεται όμως οποιοσδήποτε τυχαίος. Οι σκέψεις είναι θεριά ανίκητα. Δεν επιλέγω αν θα σε σκεφτώ. Έρχεσαι στο μυαλό μου συχνά, τουλάχιστον συχνότερα απ’ ό,τι θα θεωρούσε κάποιος φυσιολογικό.
Είσαι κάτι σαν κακιά συνήθεια για μένα, σαν εξάρτηση, σαν εθισμός. Μου προκαλείς κάθε πιθανή συναισθηματική αντίδραση με την ίδια ευκολία. Τη μία νιώθω καλά μαζί σου, την άλλη δε θέλω να σε ξέρω. Όπως και να χει, είναι πρόκληση, να υπάρχει στη ζωή σου κάποιος που σε βγάζει από τα σίγουρά σου. Σε ξεβολεύει και προκαλεί στη ζωή σου μία αναστάτωση τόση – όση για να ξεφύγεις από τα συνηθισμένα.
Δεν ταιριάζουμε και δεν ταιριάζαμε ποτέ. Οι μόνιμες διαφωνίες μας όμως κάνουν πίσω, όταν κάνει αισθητή την παρουσία της αυτή η ακατανίκητη έλξη που έχουμε μεταξύ μας. Με σένα παίζω στην ρουλέτα. Ξέρω πως αν δίνω συνέχεια, κάποια στιγμή θα χάσω τα πάντα και όταν πάλι πάω να μαζευτώ και να μην σπαταλήσω άλλα μου γίνεται εμμονή ότι κάτι έχω να κερδίσω απ’ όλο αυτό.
Δεν είμαστε μαζί και πιθανότατα δε θα ‘μαστε ποτέ, μα τέτοιο βλέμμα που να τρελαίνει το μυαλό μου, δεν ξανάδα.
Βαλέρια Γιώτη
