Η αγάπη θάφτηκε στον κήπο των αγγέλων

Πήρε ο γιός της λησμονιάς στα ψυχρά χέρια του,
την σκοτωμένη αγάπη και πήγε να την θάψει στον κήπο των αγγέλων!
Μαύρισε η λίστα των ευχών κατάρα από μάγισσες με σατανά ραβδί.
Οι πόθοι στα φτερά των αρχαγγέλων μάτωσαν,
στη γειτονιά τους λεηλάτησαν το γέλιο!
Βροχή απ τ’απόκρυφα της καρδιάς τους άρχισε να στάζει στην έρημο της λήθης,
να ποτίζει με αρώματα επιθυμιών.
Χρέος βαρύ για την λύπη, που ντύθηκε χειμωνανθούς θρήνου,
εκεί στην άνοιξη της ψυχής.
Η πύλη των ονείρων τώρα φλέγεται.
κόβουν τις φλέβες άγγελοι γεμίζουν τις κανάτες,
σε άγιο δισκοπότηρο κρασί κερνούν μυριάδες
διαμάντια από δάκρυα στην πόρτα του Θεού….
Ξεράθηκε το αγιόκλημα το ‘πνιξε ο Μανδραγόρας.
Είναι οι ίδιοι άγγελοι!
αυτοί που στήνανε χορό σε ένα σ αγαπώ!
που μαγνητίζαν βλέμματα και ξόρκιζαν δαιμόνια.
Που ένωναν τα θαύματα ,μαγεύοντας τις ηδονές σε αυλή του παραδείσου .
που κάρφωναν αστέρια στα μαλλιά!
που σκιρτούσαν χτυποκάρδια σαν άγγιζαν μέλισσες τα φτερά τους,
στα χείλη να τρυγήσουν τα φιλιά ολόγλυκα από μέλι…
Μισεμός αγκαλιάζει όρκους,προσκύνημα σε ιερό που ήταν,
χειροπέδες τους φορά για να λουφάξουν οι ελπίδες.
Διακονιάρηδες άγγελοι τραύματα να επουλώσουν δεν μπορούν,
οι σάλπιγγες τους οι βουβές, τρυπούν την νοσταλγία…
Επτά ουρανοί, επτά μαχαίρια ακόνισαν το θαύμα για να σφάξουν..
την μέθεξη την επι γής αγγέλων συνουσία,
μια αγάπη τόσο δυνατή ατέρμονη στο κάρμα..
Μέσα στον κήπο της εδέμ να την δολοφονήσουν!

Μέλη Φωτιάδου