Βασίλη, ζούμε για να σ’ ακούμε
Τα γενέθλια του που προηγήθηκαν λίγες μέρες πριν ήταν το έναυσμα για να αποτυπώσω λέξεις για αυτόν. Τον Βασίλη της καρδιάς μας.
Αυτόν τον αιώνιο έφηβο που είτε κάποιοι θα τον απεχθάνονται είτε άλλοι θα τον λατρεύουν. Γιατί για εκείνον δεν μπορούν να γεννηθούν μέτρια συναισθήματα. Έτσι προσωπικά εμένα βάλε με σε αυτούς που τον νιώθουν δικό τους άνθρωπο.
Σε εκείνους που χάνονται στο άκουσμα των στίχων του και των ήχων της κιθάρας του.
Σε αυτούς που αδημονούν κάθε φορά που πηγαίνουν για να τον δουν σαν να είναι η πρώτη φορά.
Ο κόσμος συσσωρεύεται μπροστά στη σκηνή, χαμόγελα παντού και τα φώτα χαμηλώνουν.
Οι Σειρήνες του (όπως αποκαλεί τις κοπέλες που τραγουδούν μαζί του) εμφανίζονται πρώτες και μετά έρχονται οι πρώτες νότες της κιθάρας.
Οι χτύποι της καρδιάς, της κάνουν σιγόντο. Και βγαίνει, ανοίγει τα χέρια και το πανδαιμόνιο αρχίζει.
«Οι συγγενείς μαζεύτηκαν από
νωρίς στο σπίτι,
πως είναι έτσι το παιδί
και τι μεγάλη μύτη»
Τραγουδά και γελάει περιμένοντας την ανταπόκριση από τον κόσμο του.
«Βασίλη αλήτη με τη μεγάλη μύτη»
Να άλλος ένας λόγος που είναι τρελή αδυναμία, αυτοσαρκάζεται. Κι είναι σπουδαίο, αυτό για έναν άνθρωπο ακομπλεξάριστο που γίνεται ένα με το κοινό του. Άλλωστε μετά από τόσα χρόνια έχουν δεθεί. Είναι η οικογένεια του, οι φίλοι του και έτσι κάθε φορά θα έχει να δίνει..
«Και δυο γλυκά φιλιά από μένα τον Βασίλη»
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
