Ο έρωτας με έρωτα περνάει;
Σήμερα λοιπόν με μια αφορμή, εκείνου του λαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του 90’ «ο έρωτας με έρωτα περνάει» που έπαιξε στο ραδιόφωνο μετά από χρόνια, ήρθε μια ερώτηση στο μυαλό. Όντως έτσι περνάει;
Είναι τόσο εύκολο ο έρωτας να ξεφουσκώσει απότομα με την εμφάνιση κάποιου νέου; Το χτυποκάρδι της καρδιάς, μπορεί τόσο εύκολα να αντικαταστήσει την αιτία δημιουργίας του; Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο στιχουργός κατά την σύνθεση του, μα προσωπικά ως λαθών- παθών έχω τις αμφιβολίες μου. Μα πάμε να προσπαθήσουμε να ξεμπερδέψουμε την θεωρία της θεραπείας με τα αντικαταστάσεως.
Αρχικά ας διαχωρίσουμε την έννοια του έρωτα από εκείνη του ενθουσιασμού. Γιατί ο δεύτερος έρχεται και παρέρχεται, σπίθα είναι κι αν δεν την φυσήξεις δεν φουντώνει και τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά. Όμως όταν έχουμε τα δεδομένα της φωτιάς του πρώτου, τα πράγματα αγριεύουν. Εκεί έχεις γίνει παρανάλωμα και δύσκολα μπορείς να σωθείς. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Έτσι με τα δεδομένα αυτά την σπίθα μπορείς να την αντικαταστήσεις με την φωτιά και ίσως αυτό αποδειχτεί και υπέροχο. Μα αν την πυρκαγιά του έρωτα, προσπαθήσεις να την καλύψεις με υποκατάστατα, το αποτέλεσμα θα είναι πανωλεθρία. Η καρδιά ψυχή μου, δεν γιατρεύει τις πληγές της με ιώδιο, μα μόνη της αν θελήσει επουλώνεται. Γιατί και τα παραφάρμακα τι σου φταίνε να τα σπαταλήσεις έτσι άκαρδα, αφού ξέρεις μέσα σου πως τίποτα δεν θα καταφέρουν.
Όταν θα προσπαθήσεις να επιβάλλεις στην ζωή σου έναν άλλο αθώο άνθρωπο, για να αποδείξεις πως ξεπέρασες τον έρωτα, απλά θα ευθύνεσαι για ένα επιπλέον θύμα. Ναι, λοιπόν γιατί ίσως θα έχεις ικανοποιήσει τον εγωισμό του σε ξεπέρασα. Αλλά πια πέρα από τα δικά σου δάκρυα, θα έχεις να μετράς κι εκείνου του φουκαρά που βρέθηκε να κάνει το τσιρότο σου. Και είναι κρίμα από τον θεό, γιατί μόνο εσύ θα μπορέσεις, παίρνοντας τον χρόνο σου, να γιατρέψεις την ερωτευμένη ψυχή σου. Διότι η χρήση του υποκατάστατου, θα σε κάνει να σιχαίνεσαι και να λυπάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Άσε που θα φτάσεις να γελάς, κοιτώντας σε στον καθρέφτη, που θα τον ακούς να λέει σαρκαστικά, «τον ξεπέρασες ε;».
Τέλος προσπάθησε να θυμηθείς εικόνες ανθρώπων κάτω από την επήρεια του προαναφερθέντος άσματος. Ακατάσχετο αλκοόλ,
αποτσίγαρα βουνά, συντροφιά φίλων να συμπαραστέκονται βουβά και από την άλλη να ψιθυρίζουν «τι θα τον κάνουμε ρε;». Α και τέλος εκείνο το γιατρικό να πελαγώνει και να το λυπάται η ψυχή σου. Ωραία πράγματα ε; Γελάς θλιμμένα, στα λόγια μου έρχεσαι.
Έτσι πάμε να αναθεωρήσουμε, ο έρωτας περνάει όποτε γουστάρει αυτός. Συνταγές και γιατροσόφια δεν του ταιριάζουν. Πάμε λοιπόν παρακάτω, χαμογελάμε και μαθαίνουμε να περπατάμε χωρίς δεκανίκια.
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
