Την καλοσύνη πολλοί λάτρεψαν, τον καλό ουδείς
Είναι χαρακτηριστικό του μεγαλόψυχου ανθρώπου να μη ζητάει χάρες, αλλά να είναι έτοιμος να κάνει το καλό στους άλλους.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.,
Την καλοσύνη πολλοί λάτρεψαν, τον καλό ουδείς!
Καλοσύνη, η ιδιότητα του ανθρώπου εκείνου που επιζητά την ευτυχία του συνανθρώπου του!
Ένα σωρό γνωμικά κυκλοφορούν γύρω από την λέξη «καλός» και την καλοσύνη ως έννοια.
Τι σημαίνει όμως να είσαι προικισμένος με αυτή την αρετή στην εποχή μας. Σε μια παρεξηγημένη εποχή, μπορεί να επιβιώσει μια παρεξηγημένη έννοια;
Σήμερα ο καλός ονομάζεται και αλλιώς , χαρακτηρίζεται από την λέξη με τα πολλά «α», ξέρετε εσείς.
Αυτό γιατί πολλές φορές δίνεται τόσο πολύ σε αυτό που κάνει και ξεχνά τον εαυτό του και τις ανάγκες του.
Τι σημαίνει όμως καλός, πέρα από τα γνωμικά του διαδικτύου, την άποψη του κοινωνικού συνόλου και τον ορισμό της ίδιας της λέξης;
Θα πρότεινα να το δούμε αντίστροφα αφού είναι πάντα δύσκολο να το ορίσουμε, δηλαδή να δούμε τι δεν είναι!
Στην καθημερινότητα μας, υπάρχουν άνθρωποι που συναντήσαμε κάποια στιγμή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον.
Φίλους τους ονομάζουμε.
Όμως διαφέρουν λίγο από τους αληθινούς. Αυτούς που ανιδιοτελώς στέκονται δίπλα μας.
Έρχονται με συγκεκριμένο σκοπό στην ζωή μας και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ό,τι μπορεί να δώσει η παρουσία μας, Συνήθως είναι διαθέσιμοι για οτιδήποτε αρκεί το αποτέλεσμα να είναι εκείνο που σχεδίασαν.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν στέκονται δίπλα μας από καλοσύνη αλλά με σκοπό και με ημερομηνία λήξης.
Υπάρχουν και εκείνοι που θεωρούν ότι πάντα έχουν δίκιο, πάντα λειτουργούν σωστά, τους γνωρίζουμε συνήθως χρόνια και παραμένουν στη ζωή μας όχι λόγω της απλότητας και της καλοσύνης του χαραχτήρα τους, αλλά για να μας την κάνουν δύσκολη.
Έχουν επικριτικό χαρακτήρα και άποψη για κάθε πράξη μας, που συνήθως διαφέρει από τη δική μας. Δεν θέλουν το καλό μας αλλά να μην είμαστε καλά! Έτσι απλά αντέχουν και ανέχονται την δική τους πραγματικότητα.
Στον αντίποδα, αξίζει να απαριθμήσουμε τα χαρακτηριστικά εκείνων των ανθρώπων που τους κάνουν να ξεχωρίζουν χωρίς καμία περαιτέρω προσπάθεια, αλλά με την απόλυτη ειλικρίνεια και αυθεντικότητα που τους συνοδεύει σε κάθε τους βήμα:
- Ζητούν άμεσα συγνώμη όταν κάνουν λάθος. Και την εννοούν.
- Κάνουν ό,τι υπόσχονται.
- Συμπεριφέρονται σε όλους με σεβασμό. Χωρίς καμία εξαίρεση.
- Κάνουν ερωτήσεις, όχι εικασίες.
- Γελάνε. Πολύ και με την καρδιά τους.
- Ζουν για τον εαυτό τους, όχι για να ικανοποιήσουν τους γύρω τους.
- Προσφέρονται να βοηθήσουν, ακόμη κι αν δεν τους ζητηθεί.
- Συγχωρούν.
- Δεν φοβούνται να κάνουν λάθη.
- Λένε ευχαριστώ.
- Ξέρουν πότε είναι η σωστή ώρα για μία ειλικρινή φιλοφρόνηση.
- Ξέρουν να δέχονται φιλοφρονήσεις και δεν παριστάνουν τους μετριόφρονες.
- Χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων.
- Ξέρουν πόσα λέει η γλώσσα του σώματος και φροντίζουν να μην φλυαρεί για τις πραγματικές τους σκέψεις.
- Δεν κρίνουν τους άλλους, δεν βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα.
- Δεν φέρνουν τους άλλους σε αμυντική θέση.
- Δεν φοβούνται μήπως αποκαλυφθεί κάποια ευαίσθητη πλευρά τους.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί!
Τουλάχιστον όχι όπως μας το δίδαξαν στην παιδική μας ηλικία.
Υπάρχουν εκείνοι που έχουν μάθει να λειτουργούν με γνώμονα την ηρεμία των συνανθρώπων τους και εκείνοι που δεν ζουν χωρίς ταραχές!
Και καθώς η «καλοσύνη» σαν έννοια είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, καλό θα ήταν πριν βιαστούμε να δώσουμε τον αντίστοιχο τίτλο στο συνάνθρωπο μας, να ανατρέξουμε στις πράξεις και στη συνολική του εικόνα.
Στην τελική, ας μην δώσουμε τίτλο!
Ας προσπαθήσουμε να μην επιδιώκουμε το «κακό» του διπλανού μας!
Ο πατέρας μου έλεγε ότι υπάρχουν δυο είδη ανθρώπων στον κόσμο: αυτοί που δίνουν και αυτοί που παίρνουν. Αυτοί που παίρνουν τρώνε καλύτερα, αλλά αυτοί που δίνουν κοιμούνται καλύτερα.
Marlo Thomas, 1937
Μαρία Βουζουνεράκη
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
