Κάθισε πλάι μου και μίλησε μου για εσένα
Πάρε ένα τσιγάρο και κάθισε κοντά μου. Μίλησε μου για σένα. Πες μου τι σε εντυπωσιάζει και τι σε κάνει να χαμογελάς, τι είναι αυτό που σε γαληνεύει και τι σε κάνει να ανατριχιάζεις. Γνώρισέ με στις μεγαλύτερες φοβίες σου, στις έννοιες που ξυπνάς και κοιμάσαι μαζί τους.
Μίλησε μου για τα όνειρα που κατάφερες να πραγματοποιήσεις και τα άλλα που έγιναν στάχτη απ’ το τσιγάρο σου μέσα σε ένα λεπτό. Θέλω να μάθω τη σκέψη σου και τις αντιδράσεις σου. Θέλω να ξέρω πως εκφράζεις τα συναισθήματά σου και τι σημαίνουν για σένα τα συναισθήματα. Αναρωτιέμαι πως εκδηλώνεις τον έρωτα σου και πως βιώνεις την απόρριψη.
Πες μου για τις στιγμές και τους ανθρώπους που σε στιγμάτισαν, τα τραγούδια που σε συντρόφευσαν σε σημαντικές καταστάσεις της ζωής σου, τις ώρες που σε έπιασαν τα κλάματα και ένιωσες πως λυγίζεις. Θέλω να μάθω για σένα, θέλω να μάθω εσένα. Οι άνθρωποι τείνουν να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μόνο με ό,τι απασχολεί τους ίδιους. Δε δίνουν πραγματικές ευκαιρίες στον άλλον για να τους γνωρίσει.
Κάθε άνθρωπος κουβαλάει τη δική του ιστορία και δε θα τη γνωρίσεις ποτέ αν δεν προσπαθήσεις να τη μάθεις. Κάποιοι θα σε εμπιστευτούν εύκολα, άλλοι πάλι είναι πιο εσωστρεφείς, πιο «κλειστοί» είτε επειδή έτσι ήταν εξ αρχής, είτε επειδή την πάτησαν αρκετές φορές στη ζωή τους. Θέλει κότσια και γερό στομάχι για να μάθεις να ακούς τον άλλον, να βάλεις στην άκρη για λίγο τον εαυτό σου και να μπεις στη θέση αυτού που βρίσκεται απέναντί σου. Είναι πολύ πιθανό να μην έχεις λύσεις στα προβλήματά του, μα μόνο και μόνο που θα μπεις στη διαδικασία να γίνεις ένας καλός ακροατής θα τον ανακουφίσεις. Τα πράγματα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα αν είχαμε όλοι έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται να μας μάθει και να ακούσει τη δική μας ιστορία. Στην εποχή του «ποιος νοιάζεται» το να μιλάς σε κάποιον χωρίς τον φόβο του να κριθείς είναι κάτι ανεκτίμητο.
Οι άνθρωποι που είναι εκεί για να ακούν και όχι μόνο για να μιλάνε για τα δικά τους, έχουν μια άλλη γοητεία. Είναι εκείνοι που κατανοούν τον άλλον και τον βοηθάνε είτε άμεσα είτε έμμεσα, είναι εκείνοι που όλοι θα πρεπε να χουμε δίπλα μας και εκείνοι που όταν ο τροχός γυρίσει, οφείλουμε να κρατήσουμε την ίδια στάση απέναντι τους και να μην ξεχνάμε τι έκαναν εκείνοι στην αντίστοιχη φάση της ζωής μας.
Βαλέρια Γιώτη
