Έρωτα

Έρωτα ανθύπαρκτε, κοσμικέ δαίμων
Σελασφόρε, θαλασσογέννητη θεά
Εσύ, ποιμήν του πάθους και της ηδονής
Που της ζωής γνέθεις τα νήματα
Μ’ ακτινοβόλο κεντρί και αστρόφωτες ευχές
Να σιγοτραγουδά ο άνεμος, κυματόμορφος
Το όνομα σου, Έρωτα εσύ, ιερέ, άπαντε, αισθαντικέ
Του λόγου εξουσιαστή, αδάμαστε, ονειροποιέ
Που κόσμους συνθέτεις αέρινους, αφάνταστους
Και τα βάθη της ψυχής αναφλέγεις με βέλη φλογοβόλα
Λευκόχρυσες αύρες να χρωματίζουν με ρίγη τα κορμιά
Έρωτα εσύ, ακατανόητε, παντοτινέ, αθάνατε

Νίκος Βεσκούρης