Το παραμύθι των αθεράπευτα ερωτευμένων
Του δικού μας παραμυθιού το τέλος, ήταν προκαθορισμένο. Το ξέραμε πως ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος, όμως το παλέψαμε. Κρυφά απ’ όλους και απ’ όλα το παλέψαμε. Κρυμμένοι ακόμα και από τους ίδιους μας τους εαυτούς, για να μην χρειαστεί να παραδεχτούμε πως το ρολόι χτυπάει. Κάθε χτύπος κι ένα ράγισμα στην καρδιά, κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο.
Ότι νιώσαμε, νιώσαμε… Και τώρα, τι;
Ποιος μπορεί να παει κόντρα στην κατάρα; Ποιος έχει το θάρρος να το κάνει; Εμείς δεν είχαμε την δύναμη να πούμε ένα τελευταίο Αντίο! Μέχρι και τώρα, που ξέρω πως σήμερα ήταν η τελευταία φορά που αντίκρισα τα μάτια σου, πιστεύω σε μια ψευδαίσθηση.
Γιατί το δικο μας παραμύθι να μην έχει happy end?
Γιατί η μοίρα μας ένωσε, αφού ηταν γραφτό να χωριστούμε;
Ρωταω, μα την απάντηση την ξέρω ήδη… Γιατί ακόμα κι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, παλι εσένα θα διάλεγα. Θα επελεγα να πάω κόντρα στον χρόνο, κι ας ξέρω πως θα χάσουμε και οι δύο.
Αυτό ήτανε….
Ο χρόνος μας τελείωσε….
Αγγελική Τζολοπούλου
Το όνομά μου είναι Αγγελική. Τζολοπούλου Αγγελική. Μένω στην Θεσσαλονίκη και είμαι 16 χρονών! Αθεράπευτα ερωτευμένη με το θέατρο, τον χορό και την μουσική, σχεδόν μονίμως χαμένη στις σκέψεις μου ή στις σελίδες ενός βιβλίου, προσπαθώ να ζήσω τα όνειρα μου! Τα υπόλοιπα; Υπομονή, και θα τα μάθετε μέσα από τα άρθρα μου!
