Διεκδίκησε τις στιγμές που έχασες για χάρη του, προχώρα!
Ο καιρός έχει περάσει και μάλιστα αρκετός… Νομίζεις πως επιτέλους ξεμπέρδεψες από ότι σε κρατούσε δέσμια των αναμνήσεών και όλων όσων έζησες μαζί του, κοντά του…
Δεν τον σκέφτεσαι πια και η περιέργεια του να μαθαίνεις που πάει, τι κάνει και με ποιους, αρχίζει να ξεφτίζει.
Άλλωστε δεν ξεχνάς πως όποια προσπάθεια έκανες να επικοινωνήσετε αυτός την έριχνε στο κενό. Θεωρείς, λοιπόν ότι έχεις αφήσει πίσω το παρελθόν και πως ότι τον αφορά, είσαι έτοιμη να ανοίξεις καινούργιες πόρτες και να αφεθείς σε νέες προκλήσεις και περιπέτειες.
Και ξαφνικά ένα όνομα, ένα τραγούδι, μια ταινία, μια ατάκα, μια φωτογραφία, ένα στέκι έρχονται απότομα και βίαια να σε κατακλύσουν από θύμησες. Ξαναθυμάσαι, ξανασκέφτεσαι, ξαναπονάς, νιώθεις το γνώριμο σφίξιμο στην καρδιά ενώ τα μάτια σου έτοιμα να δακρύσουν.
Διαπιστώνεις πως όχι!!! Τα δάκρυα για τον τόσο άγριο χωρισμό σας δεν στέρεψαν…
Με θλίψη κατανοείς πως ακόμα δεν έχει τελειώσει μέσα σου, πως προσπαθείς λυσσαλέα να παραμυθιάσεις κυρίως τον ίδιο σου τον εαυτό. Αλλά όχι δεν αντέχεις, αδυνατείς για μια ακόμα φορά να χαλάσεις την μέρα σου, να μαυρίσεις την ψυχή σου, να νιώσεις άρρωστη και καταβεβλημένη.
Γνωρίζεις, επιτέλους πλέον πολύ καλά πως δεν αξίζει τον κόπο, ποτέ δεν άξιζε… Ποτέ και τίποτα.
Δεν θα ξαναγονατίσεις επειδή κάτι απροσδόκητα ήρθε να σου επιβάλλει την παρουσία του και να στον θυμίσει .Δεν θα επιτρέψεις ξανά στο μυαλό σου να αναπαράγει ξανά και ξανά τις ίδιες ερωτήσεις, τις ίδιες απορίες για το τι πήγε λάθος. Έχεις βασανιστεί αρκετά με όλα αυτά και άκρη δεν έβγαλες. Δεν θα χάσεις την ενέργεια σου ούτε μια στιγμή να σκεφτείς το οτιδήποτε που να αφορά όλον αυτό τον εφιάλτη. Γιατί ουσιαστικά εφιάλτης ήταν πασπαλισμένος με χρυσόσκονη όχι όμως αρκετή ώστε να τον καλύψει και να καταφέρεις να τον αντιληφθείς και το χειρότερο να μην τον ζήσεις.
Δεν πρόλαβε ούτε καν να τον εμποδίσεις ήρθε με τόση μανία γύρω σου, σε μισέρωσε ,σου έκαψε τα σωθικά. Αντιθέτως θα σταθείς όρθια ,θα στολιστείς κυρίως με το υπέροχο αυτό χαμόγελο σου, την ωραιότερη καμπύλη σου, θα τινάξεις τα μαλλιά, θα ξεσκονιστείς και θα συνεχίσεις τον δρόμο σου.
Διότι γνωρίζεις πως πάντα κάτι θα υπάρχει που θα σου θυμίζει τα παλιά, τα άσχημα, τα τερατώδη.
Όμως εσύ έκανες πολύ αγώνα, επίπονο και οδυνηρό για να μην σε επηρεάζει τίποτα, να μην γυρίζει τίποτα την σκέψη σου πίσω. Δεν αποποιείσαι ότι έζησες γιατί πάντα θα παραμένουν εμπειρίες, ένα κομμάτι από την ζωή σου απλά θα τα βάλεις σε ένα μπαούλο , σε μια γωνιά του μυαλού σου και θα τα αφήσεις εκεί για πάντα. Έκανες ότι έπρεπε να κάνεις, το πλήρωσες με πολύ πίκρα και στεναχώρια δεν θα αφήσεις το οτιδήποτε να τα ανασύρει στην επιφάνεια, για σένα, για να είσαι καλά και να έχεις μόνο να αντιμετωπίσεις το παρόν και το μέλλον σου και όχι τα σκοτάδια από το παρελθόν.
Να είσαι απερίσπαστη για να διεκδικήσεις τις στιγμές που έχασες, όταν θρηνούσες και την ευτυχία που σου αναλογεί. Πήρες το μάθημα σου, πέρασες τις τόσο δύσκολες εξετάσεις που η ζωή επέλεξε για σένα, τις μπόρες και τις καταιγίδες.
Καιρός να ανασαίνεις , χωρίς να νιώθεις ότι θα εκραγείς, χωρίς να φοβάσαι, αποφασισμένη να μην ξαναφήσεις το παραμικρό να σε φέρει σε τέτοιες καταστάσεις.
Γιατί αυτό πρέπει , αυτό σου αξίζει, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, δεν νομίζεις;
Ευφροσύνη Αναστασοπούλου
