Στους απόντες εσύ πεισματικά να μετράς τους παρόντες
Στους απόντες εσύ πεισματικά να μετράς τους παρόντες.
Τους ανθρώπους που πέρασαν, άστους να φύγουν για πάντα.
Εσύ να αγκαλιάζεις πιο σφιχτά εκείνους που έμειναν.
Στις φωτογραφίες να καις τα αρνητικά και να μένεις με όσους έχουν σάρκα και κόκκαλα.
Στις δήθεν μεγάλες αγκαλιές μάθε να διακρίνεις τα ξυραφάκια στα δάχτυλα. Προτίμησε τις αγκαλιές που σου θυμίζουν αγάπη.
Πώς θα το καταλάβεις;
Μα είναι εύκολο.
Αρκεί να μάθεις να ξεχωρίζεις τις σιωπές από τον εγωισμό.
Το αντίο, από το συγγνώμη και το
Σ’ αγαπώ, από το σε έχω ανάγκη.
Για μερικούς ανθρώπους η ωμότητα λέγεται ειλικρίνεια. Για άλλους η σχέση λέγεται Σε εξουσιάζω και για κάποιους πιο επιδέξιους το Σε προσέχω λέγεται Μου ανήκεις.
Εκείνο που δεν έχουμε αντιληφθεί είναι οτι δεν πρέπει να ξοδεύουμε την δύναμη μας πάνω σε έναν άνθρωπο.
Δεν ξέρουμε πόσο αντέχει, εάν αντέχει και πότε θα σπάσει. Πρέπει να μάθουμε να ξοδεύουμε την αγάπη μας και μόνο.
Η εξουσία για να πληγώνουμε ανθρώπους δεν μας δόθηκε από πουθενά.
Μόνο η αρετή για να αγαπάμε μας δόθηκε από ψηλά.
Γιαυτό ας αφήσουμε ελεύθερους τους ανθρώπους να προχωρήσουνε στην ζωή τους, όπως εκείνοι θέλουνε.
Όταν χάσουμε την καλή μας πίστη σε εκείνους ας τους ξεχάσουμε.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καμωμένοι για το μαζί. Μερικοί επιλεκτικά είναι φτιαγμένοι για την πάρτη τους.
Μόνο που ξεχνιούνται στην διαδρομή και προσπαθούνε να ξεγελάσουν ακόμα και τον εαυτό τους οτι αισθάνονται.
Το κάνουνε με μεγάλη επιτυχία μέχρι την στιγμή που το να αισθανθούν ή να νιώσουν είναι μονόδρομος.
Κάπου εκεί είναι που πέφτουν στον γκρεμό και τσακίζονται.
Μαζί και ο τεράστιος εγωισμός τους.
Στην μοναξιά σου συνέχισε να μετράς παρουσίες. Ευτυχώς οι απουσίες έχουνε εισιτήριο δίχως επιστροφή.
Μπέττυ Κούτσιου
ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΝΤΕΣ ΕΣΥ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΜΕΤΡΑΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
