Κι ας μου βγει και σε κακό

«Εγώ τον θεό μου τον θέλω αλήτη, τον θέλω να ρίχνει γροθιά στο μαχαίρι»

Έτσι ξεκίνησα να σκέφτομαι για σένα και να οδηγούμε στο ότι στο πρόσωπο σου έχω βρει αυτόν τον άνθρωπο τον δικό μου. Εκείνον που το μέσα μου, μου δείχνει πως για να κουμπώσεις με τον άλλο θα πρέπει να σε συμπληρώνει. Να νιώθω βρε παιδί μου πως τα κομμάτια του παζλ ενώνονται. Μα αυτό για να γίνει σε υποχρεώνει να μην είναι όμοια, διαφορετικά κάτι δεν θα κουμπώνει για να φτάσεις στην ολοκλήρωση.

Έτσι κι εγώ πριν οδηγηθώ σε σένα πέρασα από ασυμβατότητες αλλά το έβλεπα ότι δεν κολλάει. Γιατί ναι μεν ήρεμη και απαξάπαντος συναισθηματική αλλά την τρέλα στο κεφάλι μου την έχω. Κι αυτό είναι κάτι που μου έδειξε ότι ταιριάζουμε.

Από την άλλη το ότι έβλεπα παρατηρώντας σε κάτι παράδοξα κοινά με καθήλωνε χωρίς να το ομολογώ. Ο δυναμισμός σου του να ξέρεις και να μπορείς να πάρεις ότι θέλεις με έκανε να σε ερωτεύομαι.

Το ότι θα έμπαινες μπροστά για να με υπερασπιστείς κι ας ήμουν ικανή η ίδια να το κάνω με τρελαίνει.

Το ότι με διαβάζεις σαν ανοιχτό βιβλίο με καθηλώνει.

Το ότι με διεκδικείς γνωρίζοντας ότι είμαι όλος διόλου δικιά σου εξαρχής με μαγνητίζει.

Το ότι με κοιτάς και χαμογελάς με την σιγουριά της κτήσης σου από την μια με κάνει να θέλω να σου σπάσω το κεφάλι . Μα μετά αγκαλιάζοντας σε, να σου λέω ναι ρε φίλε δικιά σου είμαι.

Μα θα είμαι εδώ κι ας μου βγει και σε κακό.

Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *