Συγγνώμη μπαμπά
Συγγνώμη μπαμπά..
Που δεν πέταξα σαν αετός όπως με προόριζες να γίνω.
Συγγνώμη που έμεινα ενα τόσο δα μικρό σπουργίτι.
Που το πέταγμα του δεν φτάνει πέρα από την φυλακή αυτή.
Και που το κελάηδημα του είναι τόσο αδύναμο να ξημερώσει τον κόσμο τούτο.
Συγγνώμη γιατί τα φτερά μου τα τσαλάκωσαν στην διαδρομή άπειρες φορές.
Ενώ εσύ μου τα έδωσες αστραφτερά και γερά.
Συγγνώμη που δεν μεγάλωσα ποτέ τόσο.
Ώστε να μάθω να ζω στον δικό μου ουρανό αλώβητη και μόνη.
Όμως θέλω να είσαι περήφανος για μένα.
Δεν έμαθα να πετάω μακριά.
Όμως δεν τσάκισα κανέναν να περάσω.
Δεν έμαθα να φυλάγομαι και πληγώνομαι.
Όμως δεν πλήγωσα ποτέ να επιβιώσω.
Δεν με ζήλεψαν ποτέ οι μεγάλοι ουρανοί να τους στολίσω με τα μικρά μου φτερά.
Όμως ταξιδεύω χαμηλά και με περηφάνια.
Στους δικούς μου χάρτες.
Στις δικές μου διαδρομές.
Ανήμπορη να ακουμπήσω δίπλα στον Θεό που με ονειρεύτηκες.
Αλλά ικανή να τον νιώθω και να τον ευγνωμονώ.
Εδώ μεσοπέλαγα που έχω μάθει να σεργανάω.
Και να πετάω ταπεινά.
Μπαμπά.
Μπέττυ Κούτσιου
– Συγγνώμη Μπαμπά –
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
