Βόλτα με εμένα

Παραλία Θεσσαλονίκης, 8.30 το πρωί.
Οι περαστικοί είναι λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα και εγώ απολαμβάνω το πρωινό μου σε ένα παγκάκι συντροφιά με τον καφέ μου.
Θα με ρωτήσετε: Γιατί μωρέ στις 8.30 το χάραμα; Δε θέλεις να χουχουλιάσεις λίγο, να τραβήξεις το σεντόνι πάνω από το κεφάλι σου και να κοιμηθείς λίγο ακόμη.
Φιλαράκο, το λίγο ακόμη μπορεί να είναι μία ή δύο ώρες.
Λίγος ύπνος χρειάζεται για τον νου και λίγος για το σώμα πες ένα τετράωρο το πολύ. Όλα τα άλλα είναι υπερβολή, για μένα.
Η ζωή χρειάζεται δράση, κίνηση.
Ζω σημαίνει κινούμαι συνεχώς.

Καλά εσύ αν γουστάρεις κοιμήσου και 15 ώρες, δική μου είναι η ζωή σου;
Ό,τι σπείρεις, θα θερίσεις μικρούλα/μικρούλη.

Τέλος πάντως, ας τα αφήσω αυτά.
Σήμερα 8.30 το χάραμα αποφάσισα κάτι:
Ραντεβού με τον εαυτό μου, ραντεβού με τις σκέψεις μου, ραντεβού με την ύπαρξή μου.
Χάνομαι σε πολλά και διάφορα αλλά θέλω να μου κάνω ένα δώρο σήμερα: αυτήν την έρημη την βόλτα.
Μεταξύ μας, εγώ σας πείραξα που βγήκα βόλτα με τον εαυτό μου, ο άλλος που τρέχει πάνω κάτω πρωινιάτικα δεν είναι τρελός;

Ο εαυτός μας, η ψυχή μας που και που χρειάζεται και ένα δωράκι: Να τον πάρεις μακριά από περιβάλλοντα τοξικά και να τον στείλεις ένα βήμα πριν τον Θεό.
Μη φοβού, δε σου μιλώ για θάνατο ακόμα – θάνατος για μένα είναι οι 15 ώρες ύπνου- σου μιλώ να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να ακούσεις τις ανάγκες του.
Μεταξύ μας (θα σας πρήξω με αυτή τη φράση), απολαμβάνοντας την καφεδιά μου και βλέποντας τον τρελό να τρέχει πάνω κάτω, πλησίασα το θείο μου κομμάτι.
Ο Θεός δεν έχει μορφή, δεν έχει θρησκεία, δεν διαχωρίζει.
Το ίδιο και η ψυχή.
Το ίδιο κι αυτή η Αγάπη που αναζητάμε.
Μικρούλα/Μικρούλη είσαι πλήρης από μια θεϊκή ψυχή γεμάτη από Αγάπη.
Να το θυμάσαι.

Άιντε, σήκω βγες μια βόλτα με εσένα.
Να προσέχεις και να σε αγαπάς.

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *