Το να είσαι γυναίκα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση
Το να είσαι γυναίκα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι μάλλον μια περίπλοκη υπόθεση. Με χρώματα όμως! Ναι, είναι μια περίπλοκη χρωματιστή υπόθεση! Μόνο που τα χρώματα δεν είναι ποτέ τα ίδια. Έχουν την ιδιότητα να αλλάζουν εν οφθαλμού ριπή και από μουντά και αγέλαστα να μετατρέπονται σε χρώματα αισιόδοξα χαρούμενα και φωτεινά. Και εδώ είναι όλο το ζουμί!
Τα περίπλοκα είναι και ζόρικα θα μου πεις. Τα περίπλοκα έχουν τη χάρη τους θα σου απαντήσω. Και από την άλλη όπως και να πράξει μια γυναίκα έχει το ακαταλόγιστο. Τίποτα δεν μπορείς να πεις. Είναι γυναίκα! Σύστημα περίπλοκο. Ο Λόρδος Βύρων είχε πει πως είναι ευκολότερο να πεθάνεις για μια γυναίκα παρά να ζήσεις μαζί της ! Όσες προσπάθειες και αν κάνεις με σκοπό να την καταλάβεις πάντα θα γυρνάς αποκαμωμένος στη γωνίτσα σου, λέω τώρα εγώ.
Μπορεί να έχει για παράδειγμα κλειστεί σε ένα λαβύρινθο μέσα. Να περιπλανιέται τρομαγμένη και πανικόβλητη μέχρι που ως δια μαγείας η Αριάδνη της πετάει από τα ουράνια το μίτο. Κάθεται η άλλη τώρα και κοιτάει το κουβάρι. Να βγω ή μήπως να καθίσω για ένα ποτάκι ακόμα; Δεν τον θέλω το μίτο σου μωρή , λέει και της πετάει το νήμα. Θα κάτσω τελικά! Αυτό θα πει γυναίκα. Αν κατάλαβες μπράβο σου. Αν όχι δεν θα σε μαλώσουμε!
Το να είσαι γυναίκα έχει και τις δυσκολίες μα έχει και την πλάκα του. Όταν λοιπόν τα βάλεις κάτω και το καλοσκεφτείς δεν έχεις κακοπέσει. Μπορείς να μετακινείς βουνά ολόκληρα με το μυαλό και την εξυπνάδα σου, να φέρνεις τον κόσμο τούμπα μέχρι να γίνει το δικό σου, να τα βάζεις με θεούς και δαίμονες και μετά να τους κερνάς και ένα σπιτικό γλυκό με σοκολάτα, να ρίχνεις τον άλλο από τα Τάρταρα και σε ένα λεπτάκι μέσα να τον σκάζεις στα φιλιά και να του φοράς και μια κορόνα στο κεφάλι. Γιατί έτσι!
Μπορείς να χωρέσεις περίπου 26 και βάλε ώρες μέσα στο 24τετράωρο σου. Να δουλεύεις, να τακτοποιείς, να καθαρίζεις, να μαγειρεύεις, να φροντίζεις, να μην χάνεις την αγαπημένη σου σειρά στην τηλεόραση, να γυμνάζεσαι, να στολίζεσαι, να ερωτεύεσαι, να αγαπάς, να νοιάζεσαι και να το δείχνεις. Και το πιο σημαντικό, παρά την κούραση να μπορείς πάντα να ονειρεύεσαι!
Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Υπομονή να σε αντέχεις θέλει. Και καμιά δυο κολλητές να τα τσουγκρίζετε παρέα κάθε που μπάζει νερά το ροζ σκάφος με το δαντελωτό πανί και τα τακούνια για σημαία. Και αγκαλιές. Σφιχτές. Από αυτούς που αγαπάς.
Τα φιλιά μου xx
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
