Τάσεις φυγής
Και μέσα σε ένα φιλόξενο ,αγαπημένο μέρος βρέθηκα να μετρώ τις δυνάμεις και τα θέλω μου. Ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν τους ξέρω και δεν με ξέρουν να ψάχνω την σωτηρία μου. Να βρω εμένα, να χαθώ από σκιές που μέσα μου στιγμάτισαν. Να με αγκαλιάσω, να με προστατέψω, να ονειρευτώ πως θα ήταν να μου κρατούν το χέρι εδώ. Μακριά από εκεί που το άφησαν να χαθεί σε βήματα μόνο του.
Εδώ να ονειροπολήσω, εδώ να φτιάξω τα παραμύθια μου. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, πρώτη φορά στην ζωή μου να ζητώ να χαθώ από τα μέρη που περπάτησα μαζί με τις σκιές μου. Εδώ που τις νιώθω πιο κοντά μου, εδώ που δεν φοβάμαι το φευγιό τους!
Μακριά λοιπόν, αλλά κι αυτό το αίσθημα της φυγής με κάνει να γελάω ειρωνικά μόνη μου. Βρε ηλίθια τι καταφέρνεις που φεύγεις χιλιόμετρα, έφυγε η σκέψη σου από κείνον; Όχι διάολε γιατί σαν το κακό έχει μπει μέσα στο σώμα σου. Κι εσύ ψάχνεις σαν μανιασμένη μια λύση να τον ξεριζώσεις, φύγε φωνάζεις, αλλά αυτός εκεί.
Μα δεν φταίει κάτι άλλο εκτός από ότι στα μάτια μου, δεν θα μπορέσει να γίνει σκάρτος. Γιατί είδα αυτά τα μάτια κι εκείνα, το λέω πεισματικά ψέματα δεν λέγανε. Κι είναι η αιτία που μόλις σκεφτώ πως για κάποιον λόγο μπορεί να πικραθεί, να σφίγγεται η καρδιά μου. Πονάει πιο πολύ κι από το συναίσθημα της απώλειας του από δίπλα μου.
Και που να φανταστείς πως εγώ τα φαντάσματα τα φοβάμαι, αλλά αυτό όχι. Μες στο σπίτι δεν αντέχω να οσφραίνομαι την αύρα του, να ψάχνω τα αποτυπώματα του πάνω στα αντικείμενα που ακούμπησε, να αντηχεί το γέλιο του ακόμα στα αυτιά μου. Αλλά εδώ μακριά είναι πιο φιλικό δεν με τρομάζει. Με αγαπάει ακόμα, με νοιάζεται.
Φύγε του φωνάζω, έχω πονέσει τόσο πολύ γιατί έπρεπε να σε γνωρίσω; Αναθεματίζω την ώρα που σε έφερε μπροστά μου κι εγώ που δεν κατάλαβα πως έπρεπε τότε να τρέξω να κρυφτώ.
Αλλά και πάλι, έμαθα να αγαπώ κι αυτό δίνει μια χαρά έστω πικρή. Και τώρα εδώ με αυτό το ποτήρι κρασί στο χέρι κι αυτό το τσιγάρο στο άλλο, χαζεύω την βροχή των πεφταστεριών. Και εύχομαι να! Σουτ τις ευχές μας δεν πρέπει να τις λέμε γιατί αλλιώς δεν πραγματοποιούνται.
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
