Κι όμως, υπάρχουν άνδρες με λόγο τιμής και ίσως έχεις χάσει έναν
Κι όμως κορίτσι μου, αυτό που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι ανάμεσα σε όλα εκείνα τα ανδρείκελα με τα οποία ξημερώνεσαι δεξιά και αριστερά, υπάρχουν και κάποιοι άνδρες που ενσαρκώνουν κάθε έννοια του όρου. Τα αρσενικά εκείνα που δε θα χαραμίσουν φαιά ουσία για να μετάσχουν σε ένα φθηνό παιχνίδι επιβεβαίωσης εγωισμού, που δε διαρκεί για περισσότερο από λίγα λεπτά.
Υπάρχουν οι άνδρες, που επειδή ακριβώς είναι ήδη ολοκληρωμένοι, ψάχνουν μια εξίσου ολοκληρωμένη γυναίκα για να ταιριάξουν τη μοναξιά τους και να της αφιερωθούν. Που τους αφήνουν παγερά αδιάφορους ελαφρόμυαλες “έφηβες” με μοναδική μονάδα μέτρησης της νοημοσύνης τους την εξωτερική τους εμφάνιση, γιατί ο αυτοσκοπός τους είναι να αφοσιωθούν στην αγκαλιά που τους ζεσταίνει και όχι να επαληθεύονται παραμυθιάζοντας περίτεχνα μέσα από προκάτ συναισθήματα.
Υπάρχουν άνδρες, που έχουν πια μετατρέψει την εξαίρεση σε κανόνα και είναι εντάξει με αυτό. Που έχοντας αποδεσμεύσει από τη θεώρησή τους τη λογική εκείνη που συσχετίζει τον ανδρισμό με τα εφήμερα κρεβάτια τους, συνήθισαν να κοιτούν υψηλότερα από τη μέση και τα πόδια σου και προτιμούν να χάνονται στα μάτια σου και όχι στην περιφέρειά σου. Που έχουν ξεμείνει ηθελημένα στο περιθώριο της δικής σου τάξης πραγμάτων, γιατί πολύ απλά προτιμούν το ρόλο του αφανή ήρωα, από το να πρωταγωνιστούν σε μια κενή και ρηχή πραγματικότητα.
Υπάρχουν άνδρες, που με μόνη πυξίδα τους την ειλικρίνεια και το ρομαντισμό, επενδύουν σε ένα καλύτερο αύριο μέσα από τη βασικότερη και ομορφότερη ανθρώπινη σχέση. Που προσκολλημένοι σε αξίες και ιδανικά που έχουν εκλείψει στις μέρες μας, ακροβατούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας εστιάζοντας στην ουσία και όχι στην επιφάνεια.
Ανάμεσα λοιπόν σε όλους εκείνους τους αφελείς με τους οποίους συνωστίζεσαι καθημερινά· κάπου μέσα στις στρατιές από “ρετάλια” που εκθειάζουν κάθε καινούργια τους κατάκτηση σαν άλλο ένα τρόπαιο της πλούσιας γυναικοσυλλογής τους· χαμένοι σε ένα πλήθος από ανδροειδή που έχουν υποκαταστήσει το μυαλό τους με κάποιο άλλο ζωτικό όργανο και προτιμούν να χρησιμοποιούν το δεύτερο κατά τη διαδικασία της σκέψης, υπάρχουν κι εκείνοι οι ξεχασμένοι ονειροπόλοι που δε θα σπεύσουν να συμπρωταγωνιστήσουν μαζί σου σε μια μικρή αυτοτελή ιστορία δίχως αύριο.
Πριν λοιπόν αναλωθείς τελείως επιδιδόμενη στο ανούσιο αυτό καθημερινό παιχνίδι αυτοεπιβεβαίωσής σου· προτού χάσεις και τα τελευταία υπολείμματα εμπιστοσύνης σου στην προγενέστερη και ουσιαστικότερη μορφή επικοινωνίας δύο κορμιών, σκέψου, πως ίσως εκεί έξω υπάρχει κάποιος για τον οποίο είσαι μοναδική. Σκέψου, πως μπορεί κάποιος να αναζητά εσένα και όχι την επαλήθευση από την πρόσκαιρη αγκαλιά σου. Σκέψου, πως κάποιος εκεί έξω δε θέλει να γεμίσει το κρεβάτι του αλλά την άδεια σου ζωή.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
