Εγώ παιδί μου είμαι τρελή !
Μαγειρεύω κρατώντας το κουζινομάχαιρο, αλλά -αν χρειαστεί- σε σφάζω απαλά με λόγια που μοιάζουν με το μπαμπάκι που έχω στο μπάνιο.
Βλέπω στην απλωμένη μπουγάδα όνειρα πολύχρωμα που έχουν μπερδευτεί και χαζογελάνε.
Εκεί που πίνω τον καφέ μου στην κουζίνα, μπορεί να ρίξω και έναν χορό για να ξορκίσω την πίκρα του.
Θα βρεις στα χαρτάκια από τα τσιγάρα σου γραμμένα στιχάκια μου και θα πρέπει να ανεχτείς το σπαστικό μου γέλιο όταν κάτι μου φανεί αστείο.
Εμένα με πιάνουνε τα κλάματα στα καλά καθούμενα.
Είναι που πάντα είχα τη μανία να αναρωτιέμαι τι γίνονται οι ήρωες των παραμυθιών πέρα από τα όμορφα τέλη.
Δεν καλουπώνομαι με τίποτα.
Αν θες να είμαι φίλη σου μη μου σφίγγεις την ελευθερία.
Αν θες να είμαι γυναίκα σου δώσε μου αέρα να αναπνέω.
Μ΄αρέσει να βολτάρω μόνη μου γιατί κάνω καλή παρέα με μένα.
Μ΄αρέσει να ζω στον δικό μου κόσμο γιατί εκεί συναντώ την τέχνη μου.
Πιάνω φιλίες με καλλιτέχνες του δρόμου και αστέγους.
Βλέπω την ποίηση παντού.
Επιμένω να στραγγίζω την ασχήμια γιατί είμαι σίγουρη ότι μέσα της κρύβει -έστω και λίγη- ομορφιά.
Όπου συναντώ Δον Κιχώτες πολεμώ μαζί τους τους ανεμόμυλους και πιστεύω δε -άκουσον, άκουσον- ότι η αγάπη έχει αρκετό κόκκινο ώστε να καλύψει τη μαυρίλα όλου του κόσμου.
Εγώ παιδί μου είμαι παιδί!
Θα μ΄αρέσουν πάντα τα πυτζάμα πάρτυ και το κους-κους με τις φίλες και ας μην μου έχει μείνει καμία πια να μου μοιάζει σε μυαλό και νοοτροπία αφού εγώ ξέμεινα κάπου μεταξύ παιδικής και εφηβικής ηλικίας.
Εμένα θα μου αρέσει πάντα το μαλλί της γριάς στα πανηγύρια, να κάνω τούμπες στη θάλασσα, να πιστεύω σε θαύματα,νεράϊδες και αγγέλους.
Θα βρίσκω πάντα ρομαντικό το να μου δένεις τα κορδόνια για να μη σκοντάψω, να μου κουμπώνεις το μπουφάν να μην κρυώσω και να μου φέρνεις σοκολάτα μια κρύα μέρα επειδή θα ξέρεις ότι με έχει πιάσει υπογλυκαιμία.
Θα μου είναι -παντελώς- αδιάφορο αν μου φέρνεις λουλούδια σε γενέθλια και γιορτές αρκεί ένα τριανταφυλλάκι από τον κήπο σου μία άσχετη μέρα.
Εγώ θα το προσέχω το κοριτσάκι που ζει μέσα μου και ας αυξάνονται οι άσπρες τρίχες στα μαλλιά μου.
Θα το προσέχω γιατί έτσι έμαθα από τη μάνα μου και έτσι θα μάθω στην κόρη μου.
Θα το προσέχω γιατί είναι και μικρό και τρελό.
Και θα είναι πάντα αυτό που ξέρει την αλήθεια.
Τη δική μου αλήθεια…
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια… Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά…
