Ψυχρολουσία

Πληρώνεις με εγωισμό, απελευθερώνεσαι από το ‘’εγώ’’. Το τίμημα αξίζει, συνοδοιπόρε μου καλέ.  Αυτά σκέφτομαι ενόσω κάνω μπάνιο και χάνω τη στιγμή που το χλιαρό νερό πέφτει πάνω στο κεφάλι μου και θολώνει τα μάτια μου και δεν μπορώ να βρω τη βάνα να κλείσω το νερό.

Θολώνουν τα μάτια, θολώνει κι ο νους και παίζει το εργάκι του για ακόμη μία φορά. Για την ακρίβεια αν ήταν εργάκι θα μπορούσαμε να το διώξουμε και πιο εύκολα αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια ταινιάρα με διάρκεια όση η ζωή μας. 29 έτη ζωής επί 365 μέρες πόσο μας κάνει;  10.585 μέρες στο σύμπαν αυτό.

Κάθε μέρα ένα επεισόδιο διαφορετικό από τα άλλα και απρόβλεπτο. Ξέρετε αν μπορούσαμε να προβλέψουμε τη ζωή δε θα είχε και ενδιαφέρον. Σε αυτά τα επεισόδια που λέτε δεν ξέρω καν ποιον ήμουν ή και ποιος θα είμαι στα επόμενα. Ίσως να επιλέξω τον ρόλο του παρατηρητή, από όλους του ρόλους που με θέλουν να εκπληρώσω στη ζωή μου ίσως αυτός αν είναι που μου αρμόζει καλύτερα. Παρατηρώ τα επεισόδια, εντάξει όχι ολόκληρα τόσες σκέψεις έχω από τότε που γεννήθηκα, αλλά έστω κάποια αποσπάσματά τους και κυρίως για να είμαστε ειλικρινείς αυτά που νόμιζα πως ήταν πιο έντονα, πιο δραματικά, πιο κλαψιάρικα. Παρατηρώ, όσο μπορώ ή όσο αντέχω, γιατί κάποιες φορές η παρατήρηση αντικαθίσταται από μία, δύο, τρεις… σκέψεις και μετά δε θυμάμαι τι παρατηρούσα ή για ποιο λόγο το έκανα.

Με διακόπτει λίγο το νερό που γίνεται κρύο αλλά γυρίζω τη βάνα και το ξανακάνω κρύο – έτσι ελέγχεται μια βάνα.  Ο νους ίσως μπορεί να ελεγχθεί και να ηρεμήσει με την παρατήρηση και με την αποταύτιση για όσο πάλι αντέχουμε να το κάνουμε αφού γλυκά μου πλάσματα, πάλι σκέψεις θα γεννηθούν και πάλι θα χάσουμε το επεισόδιό μας.

Κάποια στιγμή δεν άντεξα και μου έδωσα το ελεύθερο να κλάψω, κάποια στιγμή δεν ένιωθα ενοχές και τύψεις για τίποτα, έπραξα όπως έπραξα γιατί έτσι ήξερα, έτσι έμαθα, έτσι ένιωσα.   Τώρα δεν είμαι όπως πριν δηλαδή ένας άνθρωπος που κάνει μπάνιο με καυτό/χλιαρό νερό αλλά ένας άνθρωπος που γυρίζει τη βάνα στο κρύο, ώστε να ξυπνήσει μια και καλή από τον λήθαργό του. Ψυχρολουσία χρειαζόμαστε για να νιώσουμε ελεύθεροι, η θερμότητα σου προσφέρει μια εικονική ασφάλεια…

Έμεινα αρκετά λεπτά γονατιστός στη μπανιέρα και το κρύο νερό, αυτή τη φορά, θόλωνε μεν τα μάτια μου αλλά δε με απασχολούσε. Μικρές ή μεγαλύτερες θυσίες είναι απαραίτητες για να προχωρήσουμε . Οι μικρές σου αφήνουν μια δόση πικρίας, οι μεγαλύτερες σε οδηγούν στην ελευθερία. 

Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *