Δώσε προτεραιότητα σ’ εσένα
Και τώρα λίγο πριν περάσεις την πόρτα, κάθεσαι σε ένα παγκάκι για ένα τσιγάρο. Σου απαγόρεψαν ρητά πως πρέπει να το κόψεις μαχαίρι. Και να σαι τώρα να ψιθυρίζεις άλλη μια φορά το ίδιο καθώς νιώθεις τη τζούρα να πλημμυρίζει τα μέσα σου με μια πρωτοφανή αγαλλίαση.
Δε γαμιέται. Έτσι έλεγες συνέχεια για σένα. Ότι και να ένιωθες,όσες φορές κι’αν χτύπαγε καμπανάκι. Δε γαμιέται. Εγώ πρέπει. Εγώ έχω υποχρεώσεις από πίσω μου. Πρέπει κάθε μέρα η μάνα να έχει το φαγητό της. Εγώ πρέπει να ξέρω πως το σκυλάκι μου έχει τα απαιτούμενα.Τη βόλτα της για να είναι χαρούμενη, ε,και τι έγινε που σταματάς πιο συχνά στο δρόμο για να “βρείς” την ανάσα σου;
Δε γαμιέται. Σώπα και προχωρά,ο άλλος τώρα είναι μαζί σου για να περνάει όμορφες στιγμές, τι να κάτσεις να εξηγείς τώρα. Πες εκεί ένα θέλω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου και απομάκρυνε τον. Πάντα ήσουν η δυνατή; Έτσι δεν σου έλεγαν; Αυτό δεν πρεσβευες; Πάντα η πόρτα σου δεν ήταν ανοικτή για όλους;
Δε γαμιέται. Τουλάχιστον έκανες άλλους να χαμογέλασε. Τραβάς την προτελευταία τζούρα και παρακαλάς για λίγο ακόμα. Δεν θες να τελειώσει, ούτε να το σβήσεις.
Περίεργη ψύχρα έπιασε ξαφνικά. Έτσι έλεγες κάθε φορά που με αγωνία σκεφτόσουν το αύριο. Και όχι το δικό σου.Όχι! εσύ ήσουν η κύρια “δε γαμιέται”. Για εκείνους που ξέρεις ότι εξαρτώνται από εσένα. Για αυτούς σκας,για αυτούς αντέχεις. Για αυτούς υπήρχες. Νόμιζες πως όταν κάποιον δεν τον αγαπάς πως θα συνεχίζει να είναι εκεί για σένα. Στο έδειξε μία, σε έκανε να το νιώσεις δύο. Την τρίτη όμως σου ξεκαθάρισε πως θα σε αφήσει. Κοίτα ειρωνεία σκέφτεσαι καθώς ήδη το τσιγάρο σου καίει τα δάχτυλα και εσύ πεισματικά το κρατάς ακόμα. Κοίτα τώρα που πρέπει εγώ να κάνω κάτι και για μένα.
Κοιτάς δίπλα το παγκάκι και ένας-ένας περνάει σαν καπνός μπροστά σου. Σε κανενός τη μορφή δεν σταμάτησες όμως. Πετάς τη γόπα πια. Μια τελευταία γουλιά νερό και σηκώνεσαι. Τρέμουν λίγο τα πόδια. Δε γαμιέται λες,ψύχρα έπιασε ξαφνικά
Κάπου στο βάθος ακούγεται ο ήχος μιας σειρήνας να πλησιάζει. Περαστικά στον άνθρωπο σκέφτεσαι. Παίρνεις τη βαλίτσα και μπαίνεις στο άχρωμο κτίριο. [ Η πρόληψη είναι η αρχή.Η αγάπη και η προσοχή στην υγεία μας είναι η συνέχεια και πάνω από όλα η δύναμη για το μετά. Δώσε προτεραιότητα σε εσένα]
Ιωάννα Νικολαντωνάκη
