Αιχμάλωτη κι ελεύθερη δίπλα σου

Βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις γεννούν τα μάτια σου

γκρίζο φόντο το βελούδο σου

σε μια απέραντη όψη φαντασμαγορικών αντιθέσεων

 

στενό το πέρασμα

κι οι κινήσεις μου αλλότριες

 

ανήκω εκεί που δεν ανήκει κανείς

 

σε τριάντα τρία δευτερόλεπτα

στην Τροία της ξυπόλυτης ανάγκης μου

παραδίνομαι

κι όποιο χέρι απλώσει να μου δώσει το χέρι του

συγγνώμη θα ζητήσω

 

δε χωράω σε άδειες τσέπες

δάμασα τα χρόνια που χόρεψαν δίπλα μου

κι εσύ αγάπη μου περίλαμπρη

έμαθες να αφουγκράζεσαι

όσα επιθυμούσα;

 

ανάσα μου αιθέρια

εγώ πάντα θα σε νοιάζομαι

γιατί πριν από το σπέρμα της ήβης σε αγκάλιαζα

και αγαλίαζε η ψυχή

 

πριν από το είναι μου

σε άγγιζε η ουσία των όλων

 

σε κάθε στιγμή που γεννιόμουν

σε κάθε στοργή που συλλάβιζαν τα χείλη μου

τα φωνήεντα του έρωτα

σ’ όλα εσύ εκεί

μέσα μου

γύρω μου

ανάμεσα

επιδέξια κι ανείπωτα

αιχμάλωτη κι ελεύθερη δίπλα σου.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *