Μια σύγχρονη νεράιδα που βρήκε το παλικάρι
Είμαι σίγουρη πως όλοι λίγο ή πολύ πιστεύουμε στα παραμύθια και στον πραγματικό ερώτα , ο οποίος θα ρίξει με τα βέλη του προς δυο κατευθύνσεις άκρως ετερώνυμες μεταξύ τους . Για όλα αυτά ιθύνων νους είναι ο νομός της φυσικής που ορίζει ότι τα ετερώνυμα έλκονται.
Πάντα μου άρεσαν τα παραμύθια , όπου ο έρωτας ανέβαινε δειλά δειλά από το πρώτο σκαλί για να φτάσει στωικά στον απώτερο σκοπό , που είναι η μοιραία αποδοχή των συναισθημάτων στην απολυτή κορύφωση τους , μέχρι οι σάρκες να γίνουν ΕΝΑ.
Ένα παλικάρι ζήλεψε την κόρη που αίφνης παρουσιάστηκε μέσα σε μια χαώδη ατμόσφαιρα . Είδε την λάμψη της και διέκρινε από μακριά την γοητευτική κίνηση μιας αέρινης παρουσίας που αναζητούσε το μυστήριο στα ανώφελα γέλια μιας παρέας που δεν είχε κανένα σημείο αναφοράς. Πολλές φορές ανακαλούσε στην μνήμη της τις ανούσιες παρουσίες, τα νωχελικά χαμογέλα, την κατευθυνόμενη άποψη και την χειραγωγούμενο status quo. H αναζήτηση των μύχιων διλλημάτων συναντήθηκε σε εκείνο το μοιραίο βλέμμα ,που αποζητούσε ανταπόκριση απεγνωσμένα όλο το βράδυ .Εκείνος ήταν αρρενωπός και άνδρας παλιάς κοπής, ευθυτενής, σοβαρός και απέπνεε μια συγουριά και μια ασφάλεια.
Εκείνη άφησε το διαπεραστικό γαλάζιο βλέμμα της και καθώς αισθάνθηκε την αύρα της να έλκεται από το γλυκόπικρο άρωμα της κοίταξε με σοβαρότητα το παλικάρι επικαλούμενη την μέθη και την ζάλη. Τα δυο βλέμματα επιτέλους συναντήθηκαν όταν το παλικάρι της ζήτησε να καθίσουν στην αμμουδιά για να συνέλθει πάντα υπό το φως του κατά τα αλλά αμείλικτου φεγγαριού. Εκείνη έγειρε διστακτικά καθώς η αύρα του την συνεπήρε ενώ προσπαθούσε επί ματαίω να ισορροπήσει τις αντιμαχόμενες φύσεις στην πάλη της ψυχής της. Κι όμως ο πανίσχυρος εγωισμός της δεν της επέτρεψε να ενδώσει στον πειρασμό που πολλές φορές η μοίρα δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία.
Και είναι δύσκολο ομολογουμένως να δαμάσεις τα συναισθήματα και να υπομένεις καρτερικά πιστεύοντας πως εάν εκείνος θέλει θα σε αναζητήσει και ανάμεσα στο πλήθος θα σε διακρίνει και θα διεκδικήσει μέχρι τελικής πτώσεως. Κι όμως αυτό συμβαίνει και όταν αντιλαμβάνεσαι πως τα αρσενικά παλιάς κοπής υπάρχουν ταυτίζεσαι με την αυθεντικότατα τους.
Έναν μηνά μετά, μετά από ώρες τηλεφωνικής επικοινωνίας οι δυο ψυχές έγιναν ένα . Αξίζει λοιπόν αυτή η ιώβεια υπομονή και ωφελούν όλες οι συμβουλές της μάγισσας της Σμύρνης. Η ένωση είναι μια μυσταγωγία που ξεχειλίζουν συναισθήματα που ο άνθρωπος δεν δύναται να ελέγξει με βάση την λογική του. Ξεχνά και χάνει την ταυτότητα του γιατί επιδιώκει την ομοίωση με το έτερον ήμισυ. Και αυτό λέγεται ΜΑΓΕΙΑ.
Τρεις μήνες μετά αυτή η μαγεία έφτασε στην κορύφωση της το βράδυ εκείνο στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης. Σε μια γραφική ταβέρνα με τόσες όμορφες μυρουδιές όχι εδεσμάτων μα ανθρώπων. Το ακορντεόν σαν αντίκρισε την κοπέλα μαγεύτηκε και έπαιξε έναν γλυκύ σκοπό σαν να προμήνυε την είσοδο στην άνοιξη. Εκείνος έσκυψε αποφασισμένος και έβγαλε το μονόπετρο .Η κόρη δεν μπόρεσε να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε . Έστρεψε το βλέμμα στο πλήθος, μετά ξανακοίταξε το παληκάρι και είπε ΝΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ!!!!
Και κάπως έτσι τελειώνει το παραμύθι . Η αλήθεια είναι πως θα θέλαμε να μάθουμε τι έγινε στην συνέχεια , μα αν κοιτάξουμε γύρω μας σίγουρα όλοι έχουμε καταλάβει ποια ήταν η κόρη και πως και σήμερα σκαρφίζεται μαγικά μαντζούνια για να κρατάει την στιγμή εκείνη ζωντανή.
Αντωνία Βαρμάζη
