Η διαδρομή

Ξεκινάμε με όνειρα τη διαδρομή μας μα κανείς δεν μας προετοιμάζει για τα δύσκολα, τις ανηφόρες που θα συναντήσουμε και τις στροφές, τα εμπόδια που θα ξεπηδούν μπροστά σε κάθε θέλω μας.
Μας παρουσίασαν έναν κόσμο όμορφο αγγελικά πλασμένο δίχως να μας προετοιμάσουν για την ασχήμια του και τον πόνο που θα γνωρίσουμε. Μεγαλώσαμε παρέα με παραμύθια, νεράιδες και πρίγκιπες πως δήθεν μόνο αγάπη και χαρά θα μας δώσουν, μας έπλεκαν το όνειρο χωρίς ούτε ένα ίχνος αλήθειας για τον έξω κόσμο, σαν εκκολαπτόμενες πεταλούδες μέσα στο κουκούλι περιμέναμε να ξετιναχτούμε και να πετάξουμε μέσα στο παράδεισο.

Γιατί δεν μου μίλησε κάποιος για τους δράκους και τις κακές μάγισσες που θα μου χαμογελούν ενώ θα θέλουν να με κατασπαράξουν; Πού ήταν κάποιος να μου πει να προσέχω την ζεστασιά που κάποιοι θα θέλουν να μου δώσουν, μια ζεστασιά ψεύτικη που όμως θα πάγωνε για πάντα τη ψυχή μου.

Μεγαλωμένη μέσα σε ένα ροζ μπαλόνι έτη φωτός μακριά από την ψυχρή πραγματικότητα, από αυτήν που τελικά πονάει επειδή είναι γεμάτη με ασχήμια και ψέμα.

Σου στήνουν παγίδες οι άνθρωποι και γελούν με την πτώση σού, άνθρωποι θηρία που χαίρονται με τον πόνο και την θλίψη σου.
Θλίβομαι και βαλτώνουν όλα τριγύρω μου, φθηνές σχέσεις μέσα σε μια ρηχή κοινωνία που ουρλιάζει για λίγη ανθρωπιά, πονεμένες ψυχές και βλέμματα θολά, προδομένα από παραμυθάδες της σύγχρονης εποχής, αυτής στην οποία εγώ δεν χωράω μήτε μπορώ να συμβιβαστώ.

Μίας εποχής που εγώ απλά περισσεύω.

Στέλλα Α.