Πρωτάκια στον έρωτα… για πάντα

Kαι τι περίμενες, να πάρω τη γόμα μου και να σε σβήσω όπως κάνουν τα παιδιά της Α΄ δημοτικού, που δεν ξέρουν ακόμη να γράφουν και να διαβάζουν;

Όχι, θα σε αφήσω μέσα μου, όχι σαν κάποιος λάθος μου αλλά σαν ένα μια πρόταση χιλιογραμμένη να μου θυμίζει, όχι τι  έχασα εκείνες τις φορές αλλά τι βρήκα.

Οι ενήλικες κάνουν τα λάθη τους μέρος της ιστορίας τους, της αυτοβιογραφίας τους. Κοιτάνε την ήττα τους, τη θλίψη τους, τον πόνο τους και αντί να τραπούν σε φυγή, αγκαλιάζουν τα λάθη και τους και προχωράνε.

Κι εσύ, γράφτηκες στη δική μου ιστορία, στη δική μου αυτοβιογραφία – δε θα σου κρύψω πως πόνεσα, δε θα σου πω ψέματα:  ήσουν μια ήττα του εαυτού μου. 

Για την ήττα που μου χάρισες, σε ευλογώ – έτσι κάνουν οι ενήλικες . Ευλογούν, τις επιλογές τους.

[Κι όμως κατά βάθος πίσω από κάθε λάθος μου, πίσω από κάθε πόνο που κρύβεται ένα πρωτάκι, που κάθε φορά προσπαθεί να μάθει κάτι καινούριο ή κάτι παλιό κάτω από διαφορετικές συνθήκες.]

Ιωάννα Χρυσόστομος Παπουδάρης