Ρόδα είναι και γυρίζει, αλλά όχι πάντα προς όφελος σου
Περνούν οι μέρες και εσύ κάθεσαι και τις παρατηρείς, περιμένοντας να σου φέρουν την δικαίωση!
Δικαίωση για όσους σε πλήγωσαν, για όσους σε αδίκησαν, για όσα στερήθηκες. Άρχισες να σκέφτεσαι την Θεία Δίκη. Πείσθηκες πως είναι η μόνη λύση.
Ρόδα είναι και γυρίζει λες. Και χτίζεις τις ημέρες σου περιμένοντας. Κάνεις αυτοσκοπό να αντικρίσεις εκείνους που σε πόνεσαν, στην ίδια θέση με εσένα.
Σε αυτή την ζωή ή στην επόμενη;
Γιατί όσο εσύ περιμένεις, αυτή τρέχει και δεν σταματάει για να σκεφτεί εσένα που μοιρολατρείς παριστάνοντας το θύμα. Δεν κάνεις σχέσεις από φόβο μην πληγωθείς, δεν εκδηλώνεις τα συναισθήματα σου γιατί έχασες την εμπιστοσύνη σου στους ανθρώπους. Αντιμετωπίζεις ότι γίνεται με καχυποψία.
Και οι μέρες συνεχίζουν να διαδέχονται η μία την άλλη.
Και εσύ;
Αν είσαι τυχερός και καταλάβεις την αξία της εμπρόθεσμα, ίσως καταφέρεις να βουτήξεις τη ζωή από τον γιακά!
Η ρόδα ναι, γυρίζει. Σχεδόν πάντα. Μπορεί όχι στον χρόνο που θα ‘θελες, μα γυρίζει.
Και φέρνει αυτούς που σε πλήγωσαν στην ίδια ακριβώς θέση με εσένα.
Σε εσένα όμως, τι φέρνει;
Τους βλέπεις να πονούν και να υποφέρουν και χαμογελάς περίεργα. Μα τι κέρδισες εσύ από όλα αυτά;
Αυτό ήθελες από την δική σου ζωή;
Να δεις τους άλλους να υποφέρουν; Και μετά τι; Θα έχεις χάσει ή θα έχεις κερδίσει; Πόσο διαφορετικός θα είσαι;
Μη μου πεις πως περιμένεις να έρθουν αν ζητήσουν συγνώμη στα γόνατα!
Άντε και το έκαναν, αυτό ήθελες;
Όχι ! σίγουρα όχι!
Ο σκοπός είναι να καταλάβεις πως οι άνθρωποι δε ζουν με μόνη τους έννοια να πληγώσουν τους άλλους. Κάποιοι μπορεί.
Σκέφτηκες όμως ποτέ ότι, οι επιλογές τους δεν ταίριαξαν απλά με τις δικές σου;
Μήπως αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε πράξεις που σε πλήγωσαν.
Και τώρα, που έχεις το χαμόγελο της ικανοποίησης στα χείλη, λύθηκαν τα θέματα σου;
Όχι, τον παράλογο εγωισμό σου τάισες μόνο.
Γιατί , η ζωή μπορεί να έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές όπως λένε, αλλά δεν κρατάει στα χέρια μια τεράστια γόμα, σβήνοντας τα πεπραγμένα.
Στο ίδιο σημείο βρίσκεσαι λοιπόν, άσε που ίσως κατάφερες να τους μοιάσεις.
Σημείο 0, για όλους, θύτες και θύματα.
Θυμάσαι εκείνη την ευχή;
Να ζήσεις έλεγε. Κάντο λοιπόν!
Δηλητηριάζεις την ψυχή σου περιμένοντας. Εν τω μεταξύ, από δίπλα σου πέρασαν υπέροχοι άνθρωποι, άνθρωποι που προσπάθησαν να σε τραβήξουν από την πλάνη σου.
Προσπάθησαν να σου δείξουν πόσο όμορφη είναι η ζωή. Μια βόλτα στην θάλασσα, ένα ήσυχο απόγευμα, μια παρέα με φίλους, ένα ξενύχτι, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά.
Βρήκαν τοίχο αδιάτρητο και έφυγαν.
Γιατί εσύ εκεί, στον σκοπό σου. Λες και όλη σου η ύπαρξη, είχε κρεμαστεί από εκείνη την ρόδα, που περίμενες να αλλάξει τροχιά.
«.. η εξήγηση θα έρθει όταν δεν θα χρειάζεται πια καμιά εξήγηση»
Δεν θα την έχεις ανάγκη αυτή την εξήγηση!
Και το πιο λυπηρό από όλα είναι που έχασες τις στιγμές σου.
Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε ότι, η ρόδα μπορεί να γυρίζει, αλλά μπορεί να μην είναι πάντα προς όφελος σου.
Γιατί αν αυτό ήθελες, τα συγχαρητήρια μου! Τα κατάφερες!
Αν όμως ήθελες να ζήσεις, όπως η ευχή που σου έδωσαν, απέτυχες.
Σε τούτο τον κόσμο, ήρθες για να πάρεις και να δώσεις αγάπη. Όλα τα υπόλοιπα δεν πρέπει να σε αγγίζουν.
Πρόλαβε την μέρα λοιπόν και άσε την ρόδα να γυρίζει σε όποια κατεύθυνση πρέπει κάθε φορά. Μην σε νοιάζει τι θα φέρει. Να σκέφτεσαι μόνο ότι μπορείς να την στρέψεις στην κατεύθυνση που ονομάζεται ζωή!
Στη δική σου ζωή, που δεν θα σε λυπηθεί αν μένεις θεατής και δεν θα ανανεώσει τον χρόνο σου.
Μαρία Βουζουνεράκη
Αγαπάω τους ανθρώπους, όσο και τις λέξεις μου.
Τα μουτζουρωμένα και τσαλακωμένα χαρτιά, μοιάζουν με μια συννεφιασμένη ημέρα που περιμένει τον ήλιο να κάνει πρεμιέρα.
Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να ονειρεύεται και να ελπίζει.
Κάθε τι που ανασαίνει, είναι η δική μου έμπνευση.
Και είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν γίνονται λέξεις στα μουτζουρωμένα σου χαρτιά!
