Ευτυχία , Μεστότητα, Θλίψη
Τρεις λέξεις που αγκαλιάζουν δυνατά την ιστορία μας ολάκερη.
Μπορεί να μη το ξέρεις,
ή μπορεί απλά να το αγνοείς
αλλά ήμουν πραγματικά ευτυχισμένη δίπλα σου…
Ο έρωτας σαφέστατα είναι μια ιδέα, μα μέσα της περικλείεται όλη η ύπαρξη μου, η ύπαρξη μας!
Κάθε μέρα σε γνώριζα λίγο καλύτερα,
Σε αγκάλιαζα λίγο περισσότερο,
Σε ένιωθα λίγο πιο έντονα
και κρατιόμουν δυνατά από αυτό το αίσθημα
που όλο και ωρίμαζε και φώλιαζε βαθιά μες στην ψυχή μου.
Μέχρι που ωρίμασε τόσο,
μέστωσε τόσο
που έγινε αδιάσπαστο κομμάτι μου.
Ξέρεις σε αγάπησα πολύ…
Αγάπησα;
Όχι, σε αγαπώ πολύ ακόμα!
Η αγάπη μου για σένα ήταν, είναι και θα είναι η κινητήρια δύναμη μου,
Ο λόγος για να ξυπνάω κάθε πρωί.
Το ξέρω πως χαθήκαμε…
Το ξέρω πως δε μιλάμε πια…
Και όταν μιλάμε,
νιώθω τα φαντάσματα του παρελθόντος και θρηνούν και να ωρύονται για ένα ατελεσφόρητο παθος
Το ΔΙΚΟ ΜΑΣ ατελεσφόρητο πάθος!
Ότι και να γίνει στη ζωή
να ξέρεις ότι είσαι κομμάτι μου
και αυτή η αγάπη, η έλξη , το πάθος που ένιωσα και νιώθω για σενα,
όσα χρόνια κι αν περασουν,
δεν θα σβήσει.
Δεν θα σβήσει μάτια μου
και ας σε αρνιέμαι κάθε φορά που με ρωτάνε αν σε ξέρω…
Όσα νιώσαμε, όσα ζήσαμε
είναι κομμάτια δικά μας
και κανείς ποτέ δεν θα κατανοήσει το πως εμείς…
Εμείς αγαπηθήκαμε!
Θλίψη…
Θλίψη τώρα αισθάνομαι
στο άκουσμα του ονόματος σου
γιατί πλέον γνωρίζω πως…
Ποτέ δεν θα γίνεις δικός μου…
Ποτέ δε θα γίνω δική σου…
Μα δεν πειράζει !
Μου αρκεί που είσαι ευτυχισμένος
Μου αρκεί που σε γνωρισα…
Ιγνατιάδου Φιλίνα
