Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη!

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη!

Αποφάσισα να σου γράψω, για το τι δεν θα ήθελα, για την χρονιά που έρχεται.

 

Πλησιάζουν για όλους μας εκείνες οι ημέρες που για κάποιον άγνωστο λόγο, κάνουμε τον απολογισμό μας.

 

Τι πιο φυσιολογικό θα πεις.

Γυρνάς τον χρόνο πίσω, σκέφτεσαι, μετράς και αποφασίζεις.

Τι σχεδίασες, τι πόθησες και τι έπραξες τελικά. Επαναπροσδιορίζεις και σχεδιάζεις από την αρχή! Μεταφέρεις στην επόμενη ότι δεν πέτυχες αυτή την χρονιά.

Έτσι για να έχεις να ονειρεύεσαι.

Μα ποιος από εμάς έχει σκεφτεί τι δεν θα ήθελε να έχει την νέα χρονιά;

Πάμε λοιπόν.

Πάντα πίστευα στον Άγιο Βασίλη, ακόμα πιστεύω, πάντα μου δίνει αυτά που αξίζω από παιδί. Μπορεί τα δώρα του να μην είναι αυτά που περιμένω κάθε φορά, μα έχουν αξία αν το καλοσκεφθείς.

Κάτι με δίδαξε και αυτή η χρονιά και ας μην το έβλεπα από την αρχή.

Για παράδειγμα, ήθελα να είμαι καλά. Τι σημαίνει αυτό;

 Να έχω υγεία και αγάπη. Μια ευχή τόσο «χρησιμοποιημένη» που κανείς μας δεν της δίνει πλέον σημασία.

Και όμως, νιώθεις τόσο πλούσιος αν έχεις υγεία και αγάπη!

Ήθελα να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ. Να έχουν και αυτοί το ίδιο!

 

Να έχουν αγάπη και ας μην είμαι εγώ εκείνη που θα την μοιραστούν.

Ήθελα ανθρώπους που δεν φοβούνται να εκφραστούν, που δεν κρύβονται πίσω από τις λέξεις. Που δεν επιδιώκουν να σε εκδικηθούν, που δεν φθονούν την χαρά σου, που δεν τρέχουν να σου βάλουν τρικλοποδιά όταν τους προσπερνάς και ας σου έχουν πει αυτοί να φύγεις.

Ήθελα να ζω την κάθε μέρα, το κάθε λεπτό, για να μην φτάσω 360 και κάτι ημέρες να αναρωτιέμαι.

Ήθελα…

Δώρο από τον δικό μου Άγιο Βασίλη ότι πήρα!

Μαθήματα πολλά, εμπειρίες, ποτέ δεν ήρθε με άδεια χέρια, πάντα κάτι φέρνει, που με κάνει να νιώθω ευλογημένη για αυτό.

Κοιτάω δίπλα μου, έχω αγάπη. Όσο για την υγεία, χρειάστηκε να μάθω να μάχομαι για αυτήν.

Δεν προσεύχομαι στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου, δεν πεινάω, δεν κρυώνω.

Ακόμα και για αυτούς που πήρε από δίπλα μου, δεν παραπονιέμαι.

Κάτι ξέρει παραπάνω!

Εκείνο που κρατώ είναι πως μου ‘δωσε ότι άξιζα!

Ήρθε η ώρα να ζητήσω τα δώρα μου.

Κάθε χρόνο το κάνω. Από παιδί σχεδόν, στον δικό μου Άγιο.

Στρώνομαι λοιπόν και ξεκινάω το γράμμα μου.

 

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Για φέτος θα ζητήσω λίγα, πολύ λίγα, πράγματα που έχουν αξία, υγεία και αγάπη πάνω από όλα, ναι, μα θα ζητήσω να λυτρώσεις την ψυχή μου!

Μεγάλο δώρο, το ξέρω, ίσως δυσκολευτείς, μα το θέλω. Ξέρω πως μόνο ο θάνατος είναι οριστικός και όλα τα άλλα διορθώνονται, μα δεν μπορώ να βιώνω έναν μικρό θάνατο κάθε μέρα.

Πάρε σε παρακαλώ μακριά μου ότι με πονάει και δώσε μου την λήθη που αναζητώ τόσο καιρό τώρα. Πιστεύω σε εσένα και υπομένω καρτερικά τις δοκιμασίες σου. Μα δώσε μου αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν γαλήνη.

Αν πρέπει να μην νιώθω, να μην δακρύζω, να μην γελάω, να μην αισθάνομαι, βοήθησε με να το αποκτήσω. Δώσε μου πίσω την εμπιστοσύνη μου στους ανθρώπους. Δείξε μου πως είναι να μην ψάχνω το νόημα πίσω από τις λέξεις αλλά από τις πράξεις.

Θύμισε μου πως είναι να ελπίζεις.

Την νέα χρονιά δεν θα ήθελα δίπλα μου υποκρισία.

Θέλω ότι φαίνεται στα μάτια μου, να είναι αυτό που θέλω να δουν οι άλλοι.

Δεν θέλω να «παίξω» το παιχνίδι κανενός, δεν θέλω να κερδίσω αν δεν το αξίζω, δεν θέλω να χρησιμοποιήσω αθέμιτους τρόπους για να επιβιώσω.

Δεν θέλω κανέναν τίτλο!

Ούτε του νικητή, ούτε του χαμένου. Δεν θέλω παιχνίδια.

Εκτός από αυτά που θα μου φέρεις!

Θέλω αν με αγαπούν να μάθουν να το λένε.

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Ξέρω δεν ήμουν το καλύτερο παιδί την χρονιά που πέρασε, μα πιστεύω σε εσένα.

Δώσε μου αυτό που οι άνθρωποι ονομάζουν γαλήνη.

Ευχαριστώ!»

 

Δεν μένει παρά να περιμένω.

Έτσι για να ‘χω να ονειρεύομαι.

 

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, ίσως ήρθε η σειρά σου να μου ευχηθείς Χρόνια Πολλά!

Μαρία Βουζουνεράκη