Αγαπημένε μου, Άγιε Βασίλη..
Ε καλά.. Δεν βιάζομαι καθόλου να γράψω γράμμα μου στον Άγιο Βασίλη φέτος..
Είμαι λίγο θυμωμένη μαζί του γιατί δύο χρονιές τώρα με έχει ξεχάσει εντελώς..
Σιγά δεν είχα σκοπό να του ζητήσω κάποιο δώρο που δεν θα μπορούσε να το κουβαλήσει.
Ήμουν ανάμεσα στο να του ζητήσω ή ένα iPhone 8 πύρινο ή δύο εισιτήρια για την Disneyland..
Σκέφτηκα όμως σαν μεγάλη και είπα…
Το ταξίδι θα κρατήσει μόλις λίγες μέρες, ενώ το τηλέφωνο θα το έχω ώσπου να μου χαλάσει..
Έτσι αρκέστηκα να του ζητήσω το τηλέφωνο.
Αν μου φέρει αυτό το υπέροχο τηλέφωνο θα μπορώ να βλέπω όλα τα βιντεάκια που ανεβάζουν κάθε μέρα για τον μαγικό κόσμο της Disneyland και που ξετρελαίνουν όλα εμάς τα παιδάκια….
Μια φίλη μου, μου είπε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης μα δεν την πίστεψα και παρά λίγο να βάλω τα κλάματα.
Μα η αδερφή μου σαν πιο μεγάλη μου από την άλλη μου είπε ότι υπάρχει και ότι θα υπάρχει όσο υπάρχουν παιδάκια πάνω στην γη, κάτι θα ξέρει εκείνη..
Μου δικαιολόγησε την απουσία του Άγιου Βασίλη λέγοντας ότι επειδή μεγάλωσα ίσως να έπαψε να μου φέρνει δώρα και δεν είχα να κάνω τίποτε άλλο από το να την πιστέψω αφού όπως μου έχει πει φέρνει δώρα μόνο στα παιδιά.
Εγώ θα κάνω πάλι φέτος την προσπάθειά μου αλλά αν είναι έτσι όπως τα λέει η αδερφή μου ίσως να περιμένω άδικα.
Δεν βαριέσαι εγώ κάθε χρόνο θα του στέλνω γράμμα. Ίσως κάποια στιγμή του περισσέψει κανένα δώρο και τότε ίσως δώσει σε μας τα μεγαλύτερα παιδάκια….
Τέσσερις μέρες έχουνε μείνει μόνο για να έρθει. Έχω αργήσει πολύ να του στείλω το γράμμα μου.
Σκέφτηκα να καταπιώ τον θυμό μου και θα του γράψω ένα γράμμα μελιστάλαχτο γεμάτο καρδούλες.
Που θα πάει θα τον ρίξω με το νάζι μου κάποια στιγμή..
Παίρνω ένα φύλλο από το τετράδιο μου και κάθομαι να του γράψω…
<<Πολυαγαπημένε μου Άγιε Βασίλη.. Φέτος ήμουνα το καλύτερο παιδί του κόσμου.. Σχεδόν δηλαδή να μην σου λέω και ψέματα… Έχω ψηλώσει λίγο και μάλλον γι’ αυτό με ξέχασες δύο χρονιές τώρα. Ίσως το ύψος μου να σε μπέρδεψε και να με περνάς για μεγάλη κοπέλα μα στην ουσία είμαι ακόμη μικρή ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Με πολύ αγάπη Ιωάννα>>
Υ.Γ.
<<Τα γλυκά σου όπως κάθε χρόνο θα στα έχω αφήσει κάτω από το δέντρο. Άμα θες κάνε και λίγο θόρυβο να με ξυπνήσεις για να μπορέσω να σε δω κι εγώ μια φορά επί τέλους>>.
Έκλεισα τον φάκελο και κόλλησα απ’ έξω μια καρδούλα έτσι για να τον κάνω να διαβάσει το γράμμα μου με περισσότερη αγωνία…
Καλή Χρονιά!
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
