Είμαι δική σου

Σ’έχω βρει και σε χάνω…

Δεν νομίζω να υπάρχουν πιο αληθινοί στίχοι

Σε βρήκα

Το θυμάμαι ότι σε βρήκα…

Μήπως… Το θυμάσαι και εσύ;

Γιατί αν το θυμάμαι μόνο εγώ βηματιζω προς την παράνοια…

Αν το θυμάσαι και εσύ τότε

Οδεύουμε μαζί στην τρέλα…

Μα τι λέω…

Έχω να σε δω τόσο καιρό

Έχουμε να μιλήσουμε τόσο καιρό

Που το να φαντάζομαι ότι ξέρω τι σκέφτεσαι

Είναι ουτοπικό!

Χάθηκες, δε σε διακρίνω πουθενά…

Παρά μόνο στα πρόσωπα περαστικών

Που εύχομαι να ήταν εσύ

Παρά μόνο στις συνομιλίες

Με τους φίλους μου

Που όλο θα αναφέρουν και κάτι

Που θα σε θυμίσει

Παρά μόνο στα όνειρα μου κάθε βράδυ

Και στη σκέψη μου κάθε πρωί

Ξέρεις μπορεί να χάθηκες

Αλλά ποτέ δεν έφυγες από το μυαλό μου

Η σκέψη μου,

Δουλικά υποταγμένη στην ύπαρξη σου,

Μου υπενθύμιζε διαρκώς

Τις συζητήσεις μας

Τα όνειρα μας

Τους στόχους μας…

Λες κι επίτηδες

Δεν με άφηνε να σε ξεχάσω

Λες και την ανάγκασες να υπάρχει

Μόνο για σένα

Μα έτσι είναι μάτια μου…

Με έχεις κερδίσει

Ψυχή τε και σώματι

Και ας μην με άγγιξες ποτέ

Άγγιξες την ψυχή μου και ίσως αυτό να είναι το σημαντικότερο κατόρθωμα σου…

Παλεύαμε χρόνια με τη λογική μας

Και στο τέλος, αυτή η άκαρδη, τετράγωνη  λογική μας τα στέρησε όλα!

Ακόμα και αν δεν υπάρχει πλέον

Καμία σωτηρία για μας

Εγώ θα συνεχίσω να ελπίζω

Θα συνεχίσω να αναπνέω

Μέχρι να σου δώσω την ανάσα μου

Θα συνεχίσω να παλεύω για μας

Ακόμα κι αν παλεύω μόνη μου

Γιατί… Ξέρεις γιατί;

Γιατί αξίζεις και είμαι δική σου!

Να το θυμάσαι, είμαι δική σου…

Φιλίνα Ιγνατιάδου

Φιλίνα Ιγνατιάδου