Στης αμφιλύκης την αιώρα

Στης αμφιλύκης την αιώρα

θα ξαπλώσω τα χάδια της ανάγκης σου.

Εκείνα που ξοδεύονται σε υποσχέσεις

κι ενθουσιασμούς τυχάρπαστους και συγκυριακούς.

Είναι στιγμές που βουλιάζω στο απροσδιόριστο της μοίρας

κι άλλες που εκτοξεύομαι στο γκρίζο της φυγής.

Με πόσες σκέψεις θεριεύει το ανομολόγητο;

Κι αν το αβάσταχτο ζωντανεύει τα βράδια

σε ποιας φωτιάς το χορό να ξεδιψάσω το απόμακρο ;

Κι είναι όλα τοποθετημένα στο επάνω ράφι της απελευθέρωσης.

Εσύ μια εικόνα μονίμως εμφανιζόμενη μπροστά μου

κι εγώ το πέρασμα από το ένα βαγόνι του έρωτα στο άλλο.

Όχι.

Δεν δοκιμάζω εραστές.

Ερωτεύομαι συνεχώς

όσα διστάζεις ν’ ακουμπήσεις.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *