Τα πιο όμορφα συναισθήματα βγήκαν και ειπώθηκαν χωρίς λέξεις.
Γεννήθηκαν μέσα από ένα βλέμμα, ένα χάδι ένα χορό.
Φωλιάζουν στις καρδιές κάνοντας της ότι θέλουν κι εκείνες απλά τα ακολουθούν και όπου τις πάει.
Αγνοούν τα εμπόδια και μάχονται να βγουν στην επιφάνεια για να κατακτήσουν αυτό που δίνει φως στο είναι τους αψηφώντας τις όποιες δυσκολίες και τον κίνδυνο.
Δεν φοβούνται να λαβωθούν μόνο αναζητούν να ζήσουν την στιγμή αυτό που πραγματικά αισθάνονται ρουφώντας κάθε σταγόνα.
Με βλέμματα λάγνα μοιράζουν υποσχέσεις στο άλλο τους μισό.
Με προσμονή να έρθει η ώρα να συναντήσουν αυτό που θα κάνει την καρδιά τους να φτερουγίζει.
Αυτό που θα αγγίξει με το μαγικό ραβδάκι του κάθε ευαίσθητη χορδή και θα σε κάνει να ξεχάσεις κάθε τι άλλο.
Η αγάπη υπάρχει σε όλα τα πλάσματα και μαγικά πολλαπλασιάζεται χαρίζοντας καρδιοχτύπια σε αυτούς που είναι ανοιχτοί να την δεχθούν.
Της δίνεις ένα και σου δίνει χίλια θέλοντας να πλημμυρίσει κάθε κύτταρο σου και να σε μουδιάζει σε κάθε σου σημείο.
Πόσο υπέροχα συναισθήματα νιώθεις την στιγμή που τα χείλη ενώνουν.
Σταματάει ο χρόνος και ζεις μόνο για την ώρα που θα παραδοθείς άνευ όρων στην αγκαλιά που θα χαράξει επάνω στο κορμί μου μονοπάτια αδιάβατα.
Τιτιβίζεις χαρούμενα ανοίγοντας τις φτερούγες σου να κλείσεις μέσα σου αυτήν την αγάπη που τρέφει την ζωή σου ολόκληρη και εσένα τον ίδιο.
Μοναδικά ζωγραφίζει στον αέρα καρδούλες και πλημμυρίζει ολόκληρη η πλάση βελάκια που σε καρφώνουν χωρίς σταματημό, που σε πονάνε και εσύ εξακολουθείς να περιμένεις το κάθε χτύπημα τους για να αναπνεύσεις και να πάρεις ζωή.
Αγαπάς, ερωτεύεσαι για τα συναισθήματα που σε κάνουν να αισθάνεσαι χωρίς να λογαριάζεις αν θα υπάρχει αύριο.
Για τα χαμόγελα διαρκείας που χαράζονται στο πρόσωπό σου αυτά που αγγίζουν την ψυχή σου και την κάνουν πλαστελίνη στα χέρια που έχεις επιλέξει.
Απόλαυσε και μην αφήσεις την μαγεία να χαθεί, μην αφήσεις τίποτα να πάει χαμένο.
Είναι μοιραίο το κάθε άτομο που συναντάς στην ζωή μου, κράτησε το σου λέω και αγάπησε το όσο πιο δυνατά μπορείς όσο πιο απόλυτα, δεν ήταν τυχαίο που βρέθηκε στον δρόμο σου [ακούς;]
“Δεν ήταν τυχαίο που διάλεξε εσένα μέσα στο πλήθος [ακούς;]
Δεν είναι τυχαίο που επέλεξε την δική σου αγκαλιά για να ζήσει το όνειρο [ακούς;]
Δώστου να καταλάβει [ακούς;]
Δώστου να αισθανθεί [ακούς;]
Δώστου να ζήσει [ακούς;]
Δώστου να ξανά γεννηθεί [μ’ακούς;]
[Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει – ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ μ’ ακούς].
Απόσπασμα
Οδυσσέα Ελύτη [ Το Μονόγραμμα]”
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
