Ψεύτης, υποκριτής, δειλός
Κομμάτια του εαυτού μου, που με στοιχειώνουν.
Όταν φτάνω στην άκρη του γκρεμού,
Όταν αντικρίζω το κενό.
Κυλάει ο χρόνος και οι ατέλειες αυξάνονται.
Γεμίζουν τις γωνίες στα δωμάτια του σπιτιού μου,
Παρασέρνουν τις σκέψεις μου σε μια θύελλα αμφιβολιών.
Τις οδηγούν σε μια κρεμάλα αυτοκριτικής
με δήμιο τον ίδιο μου τον εαυτό.
Και η λεπίδα..
Όλα εκείνα τα σωστά..
Τις αξίες, το ήθος, την παιδεία..
Οι μεγάλες ιδέες που στριφογυρίζουν στο μυαλό μου,
Τα όνειρα και οι προσδοκίες που έχει ο εαυτός μου,
Για εμένα…
Για εκείνο το κομμάτι του εαυτού μου,
Που ζει την απληστία της εποχής,
Για τον έτερο εγώ…
Βιώνω μια ωμή πάλη,
Και το αποτέλεσμα…
Αβέβαιο.
Γιωργος Μαλαμας
