Πολύ ωραίες οι ρήσεις, οι φιλοσοφίες και οι συμβουλές.
Mα και λίγη ενσυναίσθηση δε βλάπτει.
Πάρε τα μάτια μου να δεις τον κόσμο, λένε..
Κι ίσως τότε καταλάβεις!
Μπορείς;
Μπορείς να ουρλιάξεις την κραυγή μου, ώστε να νοιώσεις το σπαραγμό της στα σωθικά σου;
Μπορείς να κοιτάξεις κατάματα εκείνο το παιδί, που κρύβεται καλά ντυμένο τη σάρκα μου;
Να νοιώσεις το φόβο του, τον πόνο του;
Mπορείς;
Όχι, δεν μπορείς!
Όχι, δεν ξέρεις!
Κι αφού δεν ξέρεις και δεν μπορείς, μη μιλάς!
Μη μου μιλάς εμένα για χειρότερα!
Το καλύτερο και το χειρότερο είναι σχετικά και πουθενά δεν τελειώνουν.
Δεν μετρά μόνο πόσο βαρύς είναι ο Σταυρός, αλλά και πόσο αδύναμες ή δυνατές είναι οι πλάτες που τον σηκώνουν.
Ακόμα και το μονοπάτι, που διαβαίνεις ανεβαίνοντας τον Γολγοθά, δεν είναι ποτέ το ίδιο βατό για όλους.
Αλλά κι οι αγέρηδες, που σε φυσάνε σ’ αυτήν την κουραστική ανηφόρα σου, είναι είτε σύμμαχοι είτε εχθροί σου.
Κουράστηκα..
Στον δικό μου το δρόμο δε σε θέλω κριτή και δικαστή!
Δε σε θέλω θεατή!
Η ζωή μου δεν είναι κατηγορούμενος σε δικαστήριο!
Η ζωή μου δεν είναι δράμα, ούτε κωμωδία..
Είναι απλά η ζωή μου!
Η δική μου ζωή!
Κι εγώ είμαι αυτή που είμαι..
Αυτή που βλέπεις!
Δεν μπορείς και δεν πρέπει να θέλεις να με αλλάξεις.
Aν μ’ αγαπάς πρέπει να αγαπάς και τον Σταυρό μου και το μονοπάτι μου και τους αγέρηδες μου..
Και καθώς πορεύεσαι δίπλα μου, να κρατάς πολύ σφιχτά από το χέρι εκείνο το μικρό παιδί..
Mπορείς;
Έχεις τα κότσια να τα κάνεις αυτά;
Αν ναι καλώς..
Αν όχι φύγε!
Κοίτα λίγο πιο εκεί..
Αμέτρητοι οι αναβάτες του Γολγοθά..
Σταυροί χρυσοί και σταυροί σκουριασμένοι..
Άλλοι προχωράνε χαμογελώντας κι άλλοι κλαίγοντας..
Όπου σε βολεύει πλεύρισε..
Εγώ δεν αλλάζω, δεν μπορώ να αλλάξω!
Όσο ο χρόνος είναι ένα ποτάμι που κυλά μόνο μπροστά, το να ξαναγεννηθείς και να ξαναρχίσεις δεν είναι παρά μόνο μια ουτοπία..
Παράτα με λοιπόν με τις συμβουλές και τις αμπελοφιλοσοφίες!
Γύρνα τες αν θες καλύτερα σε σένα, να χαϊδέψεις τους δικούς σου πληγωμένους ουρανούς..
Εμένα, αν θέλεις και μπορείς, απλά αγάπα με!
Τίποτα άλλο..
Κατερίνα Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα – θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να ‘μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
