Βγάλε τη μάσκα αν τολμάς

Και τώρα τι;

Τώρα που έπεσαν οι μάσκες,

πρέπει να φτιάξουμε καινούργιες,

να διαλέξουμε νέα υπόθεση!

Να ράψουμε καινούργια, εντυπωσιακά κοστούμια.

Να ξεριζώσουμε ξεπερασμένες συνήθειες.

Να διώξουμε παλαιϊσμούς

και να υποδεχθούμε το μέλλον…

Τόσοι ρόλοι να επιλέξεις!

Ποιον επιθυμείς;

Τι λες για εκείνον του γελωτοποιού;

Δεν χρειάζεται πολλά.

Μόνο ένα χαμόγελο μόνιμα ραμμένο στα χείλη.

Φακούς επαφής, να κρύψεις τον πόνο από το βλέμμα.

Λίγος σαρκασμός, λίγη κοροϊδία…

Και βουαλά!

Έτοιμος ο πρώτος ρόλος.

Ή μήπως προτιμάς αυτόν του θύματος;

Εδώ να δεις ευκολία!

Εφοδιάσου με σταγόνες,

να βρέχεις τα μάτια σου δημιουργώντας ανύπαρκτα δάκρυα,

να λιώνεις την ψυχή κάθε καημένου.

Τελειοποίησε το κατηφορικό μειδίαμα στα χείλη σου

και γίνε ένα με την μεμψιμοιρία.

Έτοιμος!

Τι εννοείς θέλεις κάτι πιο ενεργητικό;

Γίνε θύτης τότε!

Παραγέμισε το άδειο σου μυαλό με περίσσιο εγωκεντρισμό και αλαζονεία.

Γέλα δυνατά σε κάθε δάκρυ των αδυνάμων.

Μαύρισε την ψυχή σου με προσβολές και ατιμωτικές πράξεις.

Διέφθειρε τέλος πάντων οτιδήποτε αγνό πάνω σου!

Μέχρι το λευκό να μην υπάρχει ούτε γύρω σου, ούτε μέσα σου…

Μέχρι ο βιασμός του «είναι» σου

να μην σου προκαλεί κανένα συναίσθημα…

Αν ο προηγούμενος ρόλος φαντάζει δύσκολος στα μάτια σου,

που να δεις και τον τελευταίο!

Γιατί ο τελευταίος χρειάζεται ρώμη ψυχική και σωματική,

θάρρος και τόλμη και άκου να δεις·

«αξιοπρέπεια». 

Σε προκαλώ λοιπόν,

να μην φορέσεις καμιά μάσκα!

Να κοιτάξεις το είδωλο σου στον καθρέφτη

και χωρίς κανέναν ενδοιασμό,

να σε αποδεχτείς…

Να πεις «Αυτός είμαι!»…

Τότε όλες οι μάσκες,

που τόσο ευλαβικά συντηρείς,

σε μια ύστατη μορφή διαμαρτυρίας,

θα αυτοπυρποληθούν,

απελευθερώνοντας σε

από το τυραννικό καθεστώς τους…

Όταν θα ξαναβγείς

έτσι γυμνός στον κόσμο

και περπατήσεις

δίπλα στους μασκοφορεμένους «φίλους» σου,

ένα χαμόγελο θα αναβλύσει από την ψυχή σου…

ΕΣΥ, είσαι αληθινός!

ΑΥΤΟΙ, όχι…

Είσαι ένα ρίνισμα χρυσού, μέσα στην στοίβα χρυσαφιών αχύρων…

Ένα αληθινό μαργαριτάρι, στη σωρό πλαστικών περλών…

Ένας ευωδιαστός κρίνος, στο μπουκέτο χάρτινων άοσμων γαρύφαλλων…

Μία αληθινή ψυχή, μες στην συγκαλυμμένη από το ψέμα εποχή μας…

Αληθινός θησαυρός!

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *