Μη γελιέσαι ότι αγάπησες, εάν δεν ένιωσες να χάνεσαι
Μη μου λες ότι αγάπησες τάχα μου. Εάν δε νιώσεις να λιώνουν τα κόκαλά σου από τον πόνο που σου προκαλεί η απουσία του, τότε δεν αγάπησες. Εάν δε ματώνεις κάθε φορά στο άκουσμα της φωνής του, εάν δε σέρνεται η ψυχή σου πίσω σου, εάν δεν έχεις μείνει μέρες και ώρες κοιτώντας μόνο το κενό και να παραλογίζεσαι, τότε δε σου λείπει. Θα σου περάσει.
Μη μου λες ότι αγάπησες, εάν μαύρα πουλιά δεν ξέσκισαν τη μαλακή σου σάρκα. Εάν δεν κατέβηκε κάτω ο ουρανός και η γη ανέβηκε ψηλά. Τίποτα δεν ένιωσες εάν δεν τρύπησαν τις φλέβες σου οι αντοχές σου, να δούν αν στάζουν αίμα ή πάγο. Δε μαράζωσες από αγάπη, εάν δεν έσκισες τα ρούχα σου γιατί είχαν τη μυρωδιά του. Δεν ηττήθηκες εάν δεν ένιωσες να χτυπάς το κουδούνι σου για να δεις εάν είσαι ζωντανή. Δεν ερωτεύτηκες εάν δεν έλιωσες τα μάτια σου σε μία φωτιά από καρφιά.
Μη μου λες ότι αγάπησες τάχα μου. Εάν δεν πένθησες τα φιλιά και τον έρωτά του. Μην κοροϊδεύεσαι ότι πόνεσες, εάν δεν ανέβηκες στην πιο ψηλή σκάλα της αξιοπρέπειάς σου για να βουτήξεις στο κενό. Εάν ο γκρεμός και το πόδι σου στο γκάζι δε φάνταζε σαν τη μεγαλύτερη λύτρωση.
Μην περηφανεύεσαι εάν δεν έπεσες με γενναιότητα μεσάνυχτα σε μια μαύρη θάλασσα. Τίποτα δεν ένιωσες. Τίποτα δεν κατάλαβες. Θα σου περάσει όπως περνάνε όλα σε αυτή τη ζωή. Μονάχα εάν ένιωσες κάτι από τα παραπάνω, θα περάσεις εσύ από πάνω τους ή από μέσα τους, γιατί πρέπει να ζήσεις. Έστω και εάν αυτό, το κατάλαβες πολύ αργά στη ζωή σου.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
