Νύχτες βαριές

Είναι και κάποια βράδια τόσο βαριά, τα νιώθεις να πέφτουν πάνω σου και να σε τυλίγουν τόσο σφιχτά χωρίς περιθώριο ανάσας. Σε πνίγουν οι σκέψεις και τα αμέτρητα γιατί ξεκινούν να σουλατσάρουν στα καλντερίμια της θύμησης. Όνειρα που τα πήρε ο άνεμος και τα σκόρπισε σε μέρη μακρινά, θέλω και επιθυμίες που χάθηκαν βίαια μέσα σε μια νύχτα. Ποια νύχτα δηλαδή, μέσα σε μια στιγμή. Αυτό το λεπτό της ώρας που πήρε και σήκωσε τη ζωή μου όλη τινάζοντάς την στον αέρα. Σαν χθες θυμάμαι τα λόγια σου εκείνα τα τόσο προφητικά, θέλω να βγεις αλώβητη από όλο αυτό.
Κι εγώ σαν χαζό κοριτσάκι το μόνο που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ήταν πως δεν με θες άλλο στη ζωή σου, ρωτώντας σε φυσικά ανοιχτά αν με βαρέθηκες. Λύτρωση η απάντηση σου όταν σε άκουσα να μου λες πως δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου πλέον χωρίς εμένα, μελωδία που μου χάιδευε γλυκά τα αυτιά οι λέξεις σου.
Είχα τρομάξει για λίγο μα αμέσως η καρδιά ήρθε στη θέση της πάλι. Έβλεπα όμως στο βλέμμα σου τον φόβο και στη φωνή σου άκουγα ένα τρέμουλο το οποίο προσπαθούσες να σκεπάσεις με διάφορα χαζά πειράγματα από αυτά που λάτρευες να μου κάνεις. Είχες πάρει πάλι αυτό το ύφος θυμάμαι κρατώντας με σφιχτά, άκου μικρή μου είχες πεί, θέλω να είσαι προετοιμασμένη για τα πάντα και γνώστης της εδώ κατάστασης. θέλω να γνωρίζεις ακριβώς τι συμβαίνει και αν όλα πάνε στραβά να αντέξεις και να βγείς αλώβητη από όλο αυτό, τίποτε άλλο απλά να είσαι έτοιμη για όλα.
Και εγώ κοίταγα και μου ακουγόταν όλα τόσο μακριά και τόσο αδύνατον να συμβούν σε εμάς. Όμως κάποιοι είχαν άλλα σχέδια για εμάς και εγώ βρέθηκα τελικά απροετοίμαστη, αδύναμη όσο κι αν με ήθελες σκληρή λύγισα δεν άντεξα.
Αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά και ετούτη την νύχτα, πως συνεχίζει ένας άνθρωπος μισός;
Πως συνεχίζει να υπάρχει χωρίς ψυχή;
Πως προχωρά με δανικές ανάσες;
Αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά και ετούτη τη νύχτα μα απάντηση ακόμη δεν βρήκα

Στέλλα Α.