Δεν είσαι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου. Ούτε εκείνος που έσκισε την σάρκα μου σε χίλια κομμάτια. Δεν είσαι καν, ένας άνθρωπος που ξέρει πόσο πολύ πόνεσα, πόσο προσπάθησα να ξαναβγώ από τον τάφο που είχα μπει. Δεν ήσουν δίπλα μου τις μικρές εκείνες ώρες που το μυαλό μου δεν άντεχε να μετράει και η καρδιά μου σταματούσε να χτυπάει.
Ήρθες, όταν η άνοιξη τρύπωσε και πάλι από τις κουρτίνες της ζωής μου μέσα στο σπίτι. Όταν ευχαριστούσα κάθε μέρα τον Θεό που μου έδωσε την δύναμη να σταθώ και να συνεχίσω γιατί ήταν η μόνη λύση.
Ήρθες, όταν τα βάσανα μου τα είχα, βάλει σε ένα μεγάλο φορτηγό και είχα λύσει τα φρένα.
Δεν με ξέρεις όπως εκείνος. Δεν πήρες ποτέ το πρόσωπο μου μέσα στα χέρια σου, την ώρα της μεγάλης απογοήτευσης που σπάραζαν τα σωθικά μου από τον ανείπωτο πόνο.
Δεν γνώρισες και δεν αγάπησες ποτέ την απελπισία μου. Δεν μου έκανες ποτέ έρωτα έτσι, ώστε να κλαίω από αβάσταχτη αγάπη.
Δεν είσαι ο άντρας που θα έκανα τα πάντα για εκείνον. Που θα ακρωτηρίαζα τον εαυτό μου αρκεί να είναι καλά εκείνος. Που θα ταξίδευα στην ίδια θέση με δέκα λεπρούς αρκεί να τρέξω κοντά του. Που θα άφηνα το αίμα μου να τρέξει ποτάμι για να βρει τον δρόμο και να γυρίσει πίσω.
Δεν είσαι ο άντρας που θα έπαιρνα τον πυρετό του με τα φιλιά μου, που θα βουτούσα στα σκοτάδια του μαζί, αρκεί να μην τον έχανα από κοντά μου.
Δεν είσαι, ούτε θα γίνεις ποτέ εκείνος που αρνήθηκα την πίστη μου και τον εαυτό μου. Εκείνος που πρόδωσα και τα τελευταία γραμμάρια της αξιοπρέπειας μου, κολυμπώντας σε έναν βούρκο από τα λάθη άλλων γυναικών.
Δεν είσαι εκείνος ο άντρας και ευχαριστώ την ζωή που σε έφερε κοντά μου.
Γιατί κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αγαπάει έτσι εγκληματικά όπως αγαπούσα εγώ.
Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να έχει την εξουσία να διαιρεί τον εαυτό του σε τόσα κομμάτια.
Πρέπει να αγαπάει και να αγαπιέται ολόκληρος. Να έχει την αυτοεκτίμηση του πιο πάνω από την ζωή του, να ζει και να αγαπάει όπως είναι στη φύση του όχι παράλογα.
Σε ευχαριστώ που δεν είσαι μια αγάπη που με δολοφονεί τα βράδια, για να με ξεθάψει το ξημέρωμα.
Που είσαι ένας ολόκληρος άνθρωπος, ώστε να μπορέσω να ακουμπήσω πάνω του και όχι εκείνος που μόλις τον πλησίαζα ένιωθα να γκρεμίζομαι.
Σε ευχαριστώ που έφερες γάζες για τις πληγές μου και δεν μου άνοιξες καινούργιες.
Δεν ξέρεις από τι έχω όλες αυτές τις μαύρες σκιές στην ψυχή μου, αλλά δεν ρωτάς, μόνο τις χαϊδεύεις.
Σε ευχαριστώ που ήρθες και δεν μοιάζεις με εκείνον.
Θα ήταν ανυπόφορο και αβάσταχτο να αγαπήσω πάλι έτσι δολοφονικά.
Η αγάπη θέλει δύο ολόκληρους, όχι δύο μισούς ανθρώπους.
Μπέττυ Κούτσιου
– Η αγάπη θέλει δύο ολόκληρους, όχι δύο μισούς ανθρώπους. –
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
