Βρες τις διαφορές ή σώπα
Κάποιες φορές, εσφαλμένα, ταυτίζουμε ανόμοιες καταστάσεις μεταξύ τους, λαθεύουμε χαρακτηρίζοντας συναισθήματα και φορτώνουμε με ταμπέλες τους ανθρώπους άλλοτε αδικώντας τους, άλλοτε ευνοώντας τους. Κάπως έτσι μπερδεύονται τα νοήματα και μπλέκονται οι έννοιες. Είναι σοφό όταν δεν είμαστε σίγουροι για τα συναισθήματά μας να μην βιαζόμαστε να τα χαρακτηρίσουμε. Έτσι θα γλιτώσουμε τους ανθρώπους από πληγές και φρούδες ελπίδες. Επίσης καλό θα ήταν να μην προσάπτουμε τίτλους στον κόσμο. Είναι περιττή διαδικασία και δεν εξυπηρετεί κανέναν. Το να χρησιμοποιούμε σωστά τις λέξεις ή ακόμα και να σιωπούμε όταν δεν μπορούμε να το κάνουμε είναι δείγμα ωριμότητας. Άλλωστε η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας, δε λένε;
Υπάρχει διαφορά, λοιπόν, μεταξύ καλοπροαίρετου και κόλακα, κακοπροαίρετου και ειλικρινή, έξυπνου και εξυπνάκια, ποίησης και φανφαρολογίας, σοβαρότητας και σοβαροφάνειας, θρήσκου και θρησκόληπτου.
«Σ΄ αγαπάω» και «σε θέλω», «σε θέλω» και «σε γουστάρω», «σε καταλαβαίνω» και «μπαίνω στα παπούτσια σου».
«Προσφέρω γιατί το νιώθω» και «προσφέρω για να φανώ», «είμαι ευτυχισμένος» και «είμαι καλά γιατί είμαι βολεμένος».
«Γελάω» και «συμβατικά χαμογελάω», «αντιστέκομαι γιατί δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω» και «αντιστέκομαι επειδή πιστεύω ότι κάτι μπορεί να αλλάξει».
«Μεγαλώνω κοινωνικά αποδεκτά παιδιά» και «μεγαλώνω ευτυχισμένα παιδιά», «είμαι» και «δείχνω», «ζω» και «υπάρχω».
Έτερον εκάτερον. Μη μπερδευόμαστε. Μπορούμε, τελικά, να βρούμε τις διαφορές; Αν όχι καλύτερα να σιωπήσουμε.
Εύα Κοτσίκου