Επιτέλους κύριε σκηνοθέτα

Επιτέλους κύριε σκηνοθέτα! Σταματήστε να παίζετε μόνος σας όλους τους ρόλους! Είστε ο σεναριογράφος και ο παραγωγός! Πρώτα βρίσκετε το στόρυ, έπειτα το οραματίζεστε και τέλος το ζείτε! Επιλέγετε αυτούς που εμπλέκονται στην ιστορία σας (ηθοποιοί) και τους δίνετε την προσωπικότητα που εσείς θέλετε, χωρίς να έχετε ιδέα αν τους ταιριάζει ο ρόλος! Α’-Β’-Γ’ ρόλος, ειδικές παρουσίες, κομπάρσοι, μπερδεμένοι όλοι μαζί, στημένοι απέναντί σας, κι εσείς τους παίζετε όλους, όπως παίζατε με τα παιχνίδια σας στην παιδική σας ηλικία. Εναλλάσετε τις λήψεις ανάλογα με το πως έχετε τον ηθοποιό μέσα σας, απο τρέ ζενεράλ (πολύ γενικό πλάνο) εως γκρό πλάν(μόνο πρόσωπο). Ανάλογα πάντα με το πόσο θέλετε να τον βλέπετε! Όταν θέλετε να «καταπιέσετε» τον ηθοποιό σας χρησιμοποιείτε πλάνο πλονζέ, κοιτάτε προς τα κάτω και όταν θέλετε να τον ανυψώσετε στα μάτια σας, κοντρ πλονζε, ενώ για εκείνους που υπονοείτε διαταραγμένους(ασταθείς), ομπλίκ! Πηγαίνετε ο ίδιος στο χώρο για την πρόβα, τους γνωρίζετε καλύτερα. Δε σας νοιάζει ποιοι πραγματικά είναι, μόνος σας σκοπός να παρατηρήσετε την ιστορία τους κύριε σκηνοθέτα. Μια ιστορία που δημιουργήσατε ο ίδιος! Τους βάφετε, τους ντύνετε, τους στήνετε… Ακούτε τη γνωστή φωνή «Έτοιμοι»;… Απαντάτε «Μοτέρ»! Σκηνή-πλάνο-λήψη… και η κλακέτα χτυπάει.

Μαρία Χαρίτου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *