Είμαι εδώ και προχωρώ..
Post Views: 5
Νιώθω ευλογημένη, ξέρεις..
Νιώθω ευλογημένη που έφτασα στην ηλικία που είμαι και είμαι καλά.
Που μπορώ να κάνω πράγματα, τα οποία άλλοι δυστυχώς δεν μπορούν, ενώ για όσους έχουμε αυτή τη δυνατότητα, θεωρούνται αυτονόητα.
Είμαι ευλογημένη και τυχερή, που οι άνθρωποι που αγαπάω είναι καλά κι αυτό πραγματικά είναι τόσο τεράστια υπόθεση, που δεν μπορώ να το αναλύσω όπως του πρέπει.
Είμαι ευλογημένη και τυχερή, ακόμα και για το ότι γεννήθηκα σ αυτήν την επίσης ευλογημένη χώρα, με τον βασιλιά ήλιο της και τη νεράιδα θάλασσα της, που ανάθεμα κι αν ξέρουμε από πόση δόση κατάθλιψης μας γλυτώνουνε!
Τη χώρα αυτή με τους φωνακλάδες έξω καρδιά ανθρώπους, με τους γονείς που δεν παύουν ποτέ να είναι γονείς – έστω κι αν μας εκνευρίζει αυτό.
Τη χώρα αυτή, στην οποία έμαθα να ανασαίνω ελεύθερα, να κινούμαι και να ντύνομαι ελεύθερα, να επιλέγω ελεύθερα κι ας τα κάνω θάλασσα.
Όχι, παρά τον υπερμετρωπικό αστιγματισμό μου, που έχω από 2 ετών, βλέπω την κατάσταση πόσο άσχημη είναι, βλέπω τα στραβά και τα ανάποδα της, που τόσο μας εξοργίζουν.
Όμως δε θα την αφορίσω, γιατί τόσο απλά και λαϊκά την αγαπώ πολύ.
Και ούτε αυτό το θέμα θα το αναλύσω παραπάνω, γιατί είναι ανεξάντλητο και πολυδιάστατο, γιατί δεν είναι του παρόντος και γιατί το αφήνω στους πιο ειδικούς και διαβασμένους, αφού εγώ δεν είμαι πάρα ένα “ταπεινό χαμομηλάκι”, που έλεγε και μια ηθοποιός στην κλισέ ατάκα της.
Και φυσικά, γιατί αν υπήρχε μάθημα πολιτικής στο σχολείο, θα έμενα μεταξεταστέα.
Νιώθω ευλογημένη, που λες..
Για όλα τα καλά που έχω, για όλα όσα αξιώθηκα να ζήσω, όμορφα και άσχημα – άλλοι δεν πρόλαβαν καν να το κάνουν.
Κι ας γκρινιάζω..
Ας τα βλέπω όλα μαύρα πολλές φορές.
Ας αναθεματίζω συχνά τη μοίρα μου και το ριζικό μου – κατά βάθος ξέρω ότι είμαι τυχερή.
Δεν ήταν και πολύ ρόδινη η ζωή μου, μπορώ να πω..
Είχα από μικρή να αντιμετωπίσω αντίξοες συνθήκες σε πολλά μέτωπα.
Σε πάρα πολλά όμως.
Υπάρχουν “πράγματα” για τα οποία αγωνίστηκα τόσο πολύ, που κανονικά θα έπρεπε να τα έχω καταφέρει ως εκεί που δεν πάει παραπάνω.
Δεν τα κατάφερα..
Προφανώς, πάντα κάπου κάτι έκανα λάθος.
Όμως προσπάθησα!
Και ναι!
Είμαι σε θέση να πω τη γραφική φράση πως “τίποτα δε μου χαρίστηκε τελικά.” Πάλεψα με πολλά θεριά, για το καθετί που κατάφερα και όπου έκανα λάθος το πλήρωσα ξανά και ξανά και ξανά.
Ακόμα κι εκεί που μου πρόσφεραν σκαλί να πατήσω, κάποιες φορές το πάτησα.
Δε θα πω ψέμματα!
Μα γρήγορα αναγκάστηκα να κατέβω και να φτιάξω μόνη μου το δικό μου σκαλί.
Δεν ξέρω γιατί γινόταν αυτό..
Έλεγα γιατί μάλλον έτσι έπρεπε, γιατί αυτό ήταν το σωστό και το δίκαιο.
Ίσως πάλι γινόταν, γιατί μόνο με την αίσθηση του δικαίου μέσα μου, ένιωθα όμορφα, ένιωθα ανακουφισμένη.
Από μικρή είχα μια απορία, παρατηρώντας γύρω μου τους ανθρώπους και τις ζωές τους και φέρνοντας τα σε αντιπαράθεση με τη δική μου ζωή, αλλά και τη ζωή άλλων που γνώριζα.
Αναρωτιόμουν πως γίνεται σε κάποιους ανθρώπους η μοίρα και η τύχη να είναι τόσο γενναιόδωρες σε όλα κι άλλους να νιώθεις πραγματικά ότι τους έχουν καταραστεί.
Και μη μου πει κανείς πως δε συμβαίνει αυτό ή ότι η ζωή μας είναι οι επιλογές μας, γιατί θα τα τα πάρω άσχημα! Γιατί, π.χ. ένα παιδί δεν ορφανεύει από επιλογή, δεν κακοποιείται από επιλογή, δε γίνεται πρόσφυγας από επιλογή, ούτε ταλαιπωρείται από άσχημη ασθένεια από επιλογή!
Όλα αυτά, όμως, θα καθορίσουν σημαντικά την ψυχολογια του και τη ζωή του.
Γι αυτό σου λέω, είμαι ευλογημένη.
Παρά τις αντιξοότητες που είχα πάντα να αντιμετωπίσω..
παρά τους αγώνες που έδωσα και τις αποτυχίες, που συνήθως αυτοί έφερναν..
παρά την, λίγο μεγαλύτερη από το κανονικό, ευαισθησία μου που με έκανε να πονάω για ανθρώπους και καταστάσεις που δεν τους άξιζε..
παρά τη μιζέρια που συχνά με πιάνει..
είμαι ακόμα εδώ!
Είμαι εδώ κι είμαι καλά.
Είμαι εδώ και συνεχίζω.
Είμαι εδώ κι έχω ακόμα διάθεση και μεράκι να παλεύω, να μαθαίνω, να δημιουργώ, να αγαπάω, να ζητώ συγνώμη, να συγχωρώ.
Είμαι εδώ και, κόντρα σε κάποιους που δε θα το ήθελαν, κοιτάω μπροστά και προχωρώ.
Χαμογελαστή και ευλογημένη!
Post Views: 5
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
