Δεν ψάχνω για λιμάνι αγάπη μου

Εσύ αγάπη μου, ψάχνεις για λιμάνι και εγώ, να ανοιχτώ στον ωκεανό.

Δεν με κρατάνε οι αλυσίδες της στεριάς.

Θέλω να ανακαλύψω καινούργια μέρη, να γευτώ την ηδονή της ελευθερίας.

Να βρω τις όμορφες σειρήνες, να μου μάθουν το τραγούδι τους και τις μαγευτικές γοργόνες, να μου πουν τα μυστικά τους.

Να γνωρίσω πολέμαρχους, άξιους ηγέτες, να μου δείξουν πως μπορώ το καράβι μου να κυβερνώ και να υπερασπίζω.

Υπέροχα πλάσματα να συναντήσω, να με μάθουν καλά να κολυμπώ.

Να κάνω λάθη και να τιμήσω ανάξιους.

Μα καρδιά μου ποιός με τα σωστά έχει μάθει;

Έρωτες εφήμερους να με ζαλίσουν, να γευτώ την ηδονή μαζί τους.

Έρωτες να με τρελάνουν, να χαθώ και στο λιμάνι τους να με κάνουν να μείνω.

Να πέσω στην παγίδα τους, μα η καρδιά μου τον ωκεανό θα ζητά.

Να κάνω έρωτα, με την νύχτα και να αγαπώ τον ήλιο.

Να θαυμάζω τις καταιγίδες, διότι πάντα έχουν κάτι να μου μάθουν.

Όταν κουράζομαι να αράζω, σε στεριές που μου ευφραίνουν την ψυχή, δίχως αλυσίδες και όταν τις δυνάμεις μου αποκτώ, να συνεχίζω το ταξίδι μου.

Δεν ψάχνω για λιμάνι αγάπη μου, ένα φιλί και μια ασφαλή ζωή, δεν μου φτάνει.

Η ψυχή μου δεν δαμάζεται, εκτός αν είσαι θηριοδαμαστής, σπάνιο είδος στην στεριά.

Φοβάμαι και δειλιάζω, μα δεν μπορώ να ζήσω δεμένη, σε ένα λιμάνι.

Αν είναι αυτή η καταστροφή μου, καλοδεχούμενη, έτσι μου αρέσει να ζω.

Πως μπορώ να αντισταθώ, σε αυτό που μέσα μου ουρλιάζει να ζήσω…

Catia M. Marjary

 

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *