Έχω την εντύπωση ότι τώρα τελευταία έχω μεγαλώσει

Post Views: 2

Από την αρχή που κατάλαβα τον εαυτό μου άρχισα να σκέφτομαι και να βλέπω τα πράγματα βάσει της δικής μου λογικής. 

Κοιτούσα τους ανθρώπους πιστεύοντας ότι ο κακός λύκος έχει πλέον πεθάνει αφού δεν αισθανόμουν να απειλούμαι.

Ποτέ δεν κατάλαβα ότι είχε μεταλλαχθεί και είχε πάρει την μορφή των ανθρώπων.
Ωραιοποιούσα τα ξινά μούτρα τους, τις κακίες που αμολούσαν δεξιά κι αριστερά όπως και τον κακό τους τρόπο.

Δεν μπορούσα να κάνω κακές σκέψεις για εκείνους.

Δικαιολογούσα κάθε έκρηξη τους που έβλεπα που τους έκαναν να φαίνονται άσχημοι στα μάτια μου και μάλιστα τους συμπονούσα κιόλας πιστεύοντας ότι τα πολλά προβλήματα της ζωής τους, τους έκαναν να συμπεριφέρονται έτσι.

Έχω την εντύπωση ότι τώρα τελευταία έχω μεγαλώσει πολύ αφού άρχισα να βλέπω ξεκάθαρα τα σημάδια για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους που δεν ήθελα να δω αφού έκλεινα τα μάτια, νομίζοντας ότι όλος ο κόσμος είναι καλός.

Εντάξει το παραδέχομαι.

Έσπασα πολλές φορές τα μούτρα μου πέφτοντας πάνω στην σαπίλα τους και όπως γλιστρούσα λίγο έλειψε αρκετές φορές να γκρεμοτσακιστώ.

Από τότε που άρχισα να βλέπω πιο βαθιά τους ανθρώπους δυστυχώς η απογοήτευση άρχισε να με επισκέπτεται συχνά υπενθυμίζοντας μου ότι δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όπως τα έχω πλάσει στο μυαλό μου.
Το κακό ξέρετε πιο είναι;

Ότι παρόλο που βλέπω καλά πλέον δεν μπορώ να φανταστώ ότι χωρίς λόγο οι άνθρωποι γίνονται τόσο απάνθρωποι. Τόσο αξιολύπητοι και τόσο τραγικοί.

Δες τε την συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων απέναντι στα ζώα και θα καταλάβετε πολλά.
Άναψα ένα φαναράκι και μόλις με πλησιάζουν αν έχει πέσει το σκοτάδι τους κοιτώ στα μάτια.
Αυτοί οι ψεύτικοι δεν σε κοιτούν ποτέ στα μάτια.

Κοιτούν κάτω τα παπούτσια σου. Δειλιάζουν να σε κοιτάξουν.
Μηχανορραφούν και στοχεύουν εσένα.
Αυτούς να τους αποφεύγετε. 
Ο άνθρωπος ο γνήσιος θα σε μαγέψει αμέσως με ένα του χαμόγελο που θα φωτίζει μέχρι τα μάτια του.

Τα μάτια μόνο να κοιτάς.

Ιωάννα Δαμηλάτη

Post Views: 2

About Ιωάννα Δαμηλάτη

Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου

Μπορεί επίσης να σας αρέσει