Αναπάντητη κλήση
Καημό το είχε η Θοδώρα να την ψάξει μια φορά ο Περικλής. Να είναι αυτός που θα επέλεγε το όνομα της από τη λίστα του κινητού και θα πατούσε το πράσινο τηλεφωνάκι. Να είναι η Θοδώρα αυτή που θα έβλεπε του Περικλή το όνομα στην οθόνη της να την καλεί.
Έγινε μόνο μια φορά. Όταν η Θοδώρα πήρε τη βαλίτσα και άφησε πίσω της τα κλειδιά. Όταν έκλεισε πίσω της την πόρτα.
Δεν απάντησε ποτέ.
Η εκδίκηση σου; την είχε ρωτήσει τότε μια φωνή.
Όχι η δικιά μου απάντησε η Θοδώρα. Αυτή της αγάπης που πληγώθηκε, μονολόγησε, ενώ σκούπιζε βιαστικά κάτι δάκρυα που το έσκασαν κρυφά από τα καστανά της μάτια.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
