Μάτια που δε βλέπονται χάνονται και ξεχνιούνται

Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη συνήθεια και στο βόλεμα. Όσο πιο συχνά είναι «κοντά» δύο άνθρωποι, τόσο συνηθίζει ο ένας τον άλλο και την παρουσία του στην ζωή του, στην καθημερινότητά του, και αναπτύσσεται μια σχέση εξάρτησης. Δεν είναι τυχαίο που λένε πως όταν θες να ξεχάσεις έναν άνθρωπο διάγραψέ τον από παντού, σβήσε φωτογραφίες του και τηλέφωνά του! Το κάνεις και τις πρώτες ημέρες φαντάζει αβάσταχτο, ενώ μέρα με τη μέρα, όσο σβήνει η ανάμνηση του, τον έχεις όλο και λιγότερο μέσα στο μυαλό σου.

Είναι το ξεβόλεμα που φέρνει η αλλαγή στη ζωή σου, είναι οι σκέψεις ότι δε θα μπορέσεις να ξανά κάνεις μικρά – μικρά καθημερινά πράγματα που θα στον θυμίζουν χωρίς να πονάς, και τελικά βλέπεις ότι όσο τον ξεσυνηθίζεις, τόσο αναδομείσαι.

Είναι φοβερή πλανεύτρα η συνήθεια! Μάτια που δε βλέπονται λοιπόν, σε καμία περίπτωση δε λησμονούνται, αντιθέτως μάλιστα, ξεχνιούνται! Ξεχνιέται το πάθος, ο έρωτας,  το συναίσθημα που σε διακατείχε όταν βρισκόσουν κοντά του, η έξαψη, δίνει τη θέση της στην παγωμάρα και την αμηχανία.

Μεγάλο όπλο στα χέρια κάποιου το να μπορεί να «δημιουργεί» απόσταση και μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνο, ειδικά όταν χρησιμοποιείται από ανθρώπους χωρίς ψυχική δύναμη, θάρρος, αντοχή και αποφασιστικότητα!

Μαρία Χαρίτου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *