Μάτια που δε βλέπονται χάνονται και ξεχνιούνται
Οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στη συνήθεια και στο βόλεμα. Όσο πιο συχνά είναι «κοντά» δύο άνθρωποι, τόσο συνηθίζει ο ένας τον άλλο και την παρουσία του στην ζωή του, στην καθημερινότητά του, και αναπτύσσεται μια σχέση εξάρτησης. Δεν είναι τυχαίο που λένε πως όταν θες να ξεχάσεις έναν άνθρωπο διάγραψέ τον από παντού, σβήσε φωτογραφίες του και τηλέφωνά του! Το κάνεις και τις πρώτες ημέρες φαντάζει αβάσταχτο, ενώ μέρα με τη μέρα, όσο σβήνει η ανάμνηση του, τον έχεις όλο και λιγότερο μέσα στο μυαλό σου.
Είναι το ξεβόλεμα που φέρνει η αλλαγή στη ζωή σου, είναι οι σκέψεις ότι δε θα μπορέσεις να ξανά κάνεις μικρά – μικρά καθημερινά πράγματα που θα στον θυμίζουν χωρίς να πονάς, και τελικά βλέπεις ότι όσο τον ξεσυνηθίζεις, τόσο αναδομείσαι.
Είναι φοβερή πλανεύτρα η συνήθεια! Μάτια που δε βλέπονται λοιπόν, σε καμία περίπτωση δε λησμονούνται, αντιθέτως μάλιστα, ξεχνιούνται! Ξεχνιέται το πάθος, ο έρωτας, το συναίσθημα που σε διακατείχε όταν βρισκόσουν κοντά του, η έξαψη, δίνει τη θέση της στην παγωμάρα και την αμηχανία.
Μεγάλο όπλο στα χέρια κάποιου το να μπορεί να «δημιουργεί» απόσταση και μάλιστα ιδιαίτερα επικίνδυνο, ειδικά όταν χρησιμοποιείται από ανθρώπους χωρίς ψυχική δύναμη, θάρρος, αντοχή και αποφασιστικότητα!
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
