Καλοκαίρι είναι

Καλοκαίρι είναι…

Το αεράκι που φυσάει τα μαλλιά σου κι εγώ μπερδεύομαι να καταλάβω αν η γεύση σου έχει άρωμα από θάλασσα ή ουρανό.

Το αντηλιακό πάνω στο σώμα σου που αφήνει τα ίχνη του στην άμμο καθώς τρέχεις για την πρώτη βουτιά.

Η σκιά σου που παίζει με το βλέμμα μου καθώς έρχεσαι κοντά μου.

Η μυρωδιά του βιβλίου που μένει πάνω σε μια πολυθρόνα θαλάσσης .

Ο ήλιος που πυρώνει τη σάρκα μου .

Η αλμύρα που καίει τα χείλη μου.

Το ιώδιο που εισχωρεί στις ρωγμές μου.

Η γεύση απ’ το καρπούζι που σβήνει τη δίψα μου. 

Ένα μικρό παιδί που τρέχει να δείξει στη μαμά του γεμάτο ενθουσιασμό τα κάστρα του πάνω στην άμμο. 

Ο ήχος απ’ τις ρακέτες που έπαιζα μικρή στην αμμουδιά.

Η φωνή της γιαγιάς μου που θα μου θυμίζει πάντα πως ο βασιλικός ήταν το αγαπημένο της μυρωδικό.

Ο Ιούνιος που μοιάζει με μακρινό όνειρο.

Ο Ιούλιος που φωσφορίζει ηλιοτρόπια.

Ο Αύγουστος που με γέννησε.

Μια αιώρα δίπλα στο κύμα κι εγώ κάτω απ’ το φοίνικα να διαβάζω ποίηση .

Το ηλιοβασίλεμα που φόραγε το άρωμά σου.

Η κατακόκκινη πανσέληνος που μου συστήθηκε έρωτας . 

Μια αγκαλιά που θα μείνει παντοτινά χαραγμένη στη μνήμη μου.

Ένα φιλί που θα μετράει δευτερόλεπτα.

Μια νύχτα κάτω απ’ τ’ αστέρια.

Το χέρι σου πάνω στο δικό μου.

Μια στιγμή ευτυχίας σε μια γωνιά ενός θερινού σινεμά.

Η φωτιά που θα καίει πάντα μέσα μου.

Η αγάπη που πήρε χρώμα απ’ το όνομά σου.

Maria Voulgari

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *