Άμορφη αγωνία

Post Views: 3

Και τι να γράψω στο χαρτί τώρα που οι λέξεις έπαψαν να φορούν το άρωμά τους;

Τώρα που τα χρώματα δεν έχουν γεύση ουρανού;

Τώρα που το όμορφο έγινε μια άμορφη αγωνία; 

Φυλλοροές οι κόμποι που πνίγουν τις φωτιές μου.

Χορός αφθαρσίας οι σκέψεις μου. Σε μια εκδρομή με κατεύθυνση άνευ επιστροφής.

Μα εσύ που έλεγες πως όλα ξαγρυπνούν μες στο σκοτάδι,

πώς μπόρεσες να δέσεις το φιλί με αγκάθια μπλεγμένα στα μαλλιά μου; 

Κι εγώ που πίστευα πως η αδιάβροχη πληγή σου ήταν το μονοπάτι της φυγής μου,

γιατί με άφησες να ελπίζω ότι το ναυάγιο που με γέννησε θαρραλέο ναυαγό

ήταν η πιο δυνατή μοναξιά της καληνύχτας σου;

Θέλω να φωνάξω μα σωπαίνουν οι λυγμοί μου .

Θέλω να ανοίξω την αγκαλιά μου να μπει μια χαραμάδα απείρου μέσα

κι ας ξοδεύεται σε κάθε αναπνοή η αγάπη μου.

Θέλω να σπάσω τα δεσμά μου κι ό,τι με μικραίνει εντός μου.

Θέλω ν’ ακούσω μια φωνή να λέει:

“κλάψε καρδιά μου… σκόρπισε τα δάκρυά σου στον άνεμο και προχώρα”.

Θέλω να γίνω σε ένα βράδυ η καλημέρα των επιθυμιών μου. 

Για να υφαίνω με χάδια τις αναστολές μου.

Κι ύστερα σπάσε με σε χίλια κομμάτια.

Αντέχω. 

Maria Voulgari

 

Post Views: 3

About Μαρία Βούλγαρη

















Μπορεί επίσης να σας αρέσει