Πρώτη Δημοτικού
Η πρώτη Δημοτικού αποτελεί παρελθόν. Προαχθήκαμε στη δευτέρα. Ναι προαχθήκαμε. Πληθυντικός. Και ας λένε οι ψυχολόγοι στα άρθρα να μην τον χρησιμοποιούμε. Μάθαμε μαζί τόσα πράγματα! Διαβάσαμε, γράψαμε και κάποιες φορές κλάψαμε όταν ήσουν κουρασμένη και απλά ήθελες να κλείσεις τα βιβλία και να χωθείς στην αγκαλιά μου για παρηγοριά. Εσύ έκλαψες από κούραση, εγώ από έλλειψη υπομονής. Γελάσαμε, όταν σου έφτιαχνα φατσούλες στα σημεία στίξης για να θυμάσαι που χρησιμοποιούμε το καθένα και όταν επινοούσα τραγούδια για να μην ξεχνάς την ορθογραφία της λέξης “αυτοκίνητο”, “παίζω”, “σχολείο”. Τα παρατήσαμε όταν βαρεθήκαμε και αρχίσαμε τα φιλιά και τα παιχνίδια και όταν πήραμε δυνάμεις από τις αγάπες μας συνεχίσαμε με επιμονή.
Και να’ μαστε τώρα εδώ με το ενδεικτικό στα χέρια. Να χοροπηδάμε από χαρά και να σχεδιάζουμε τι θα κάνουμε το καλοκαίρι. Να δίνεις ραντεβού με τα φιλαράκια σου στις εφτά στις κούνιες και’ γω να καμαρώνω. Ώρα για ξεκούραση μικρή μου.
Εδώ θα είμαστε. Πάντα μαζί. Πάντα δίπλα σου μέχρι όποτε εσύ θες. Να διαβάζουμε μαζί, να μαθαίνουμε μαζί, να τα παρατάμε για αγκαλιές όταν το έχουμε ανάγκη και πάλι από την αρχή να προσπαθούμε και στο τέλος να τα καταφέρνουμε. Να βρίσκουμε νέους τρόπους αν δεν μας αρέσουν οι στερεοτυπικοί, να διακωμωδούμε τα γράμματα και τους αριθμούς, να κάνεις επίτηδες λάθος την ορθογραφία και όταν σου λέω ότι με σκοτώνει αυτό και κάνω πως λιποθυμώ να γελάς μέχρι δακρύων.
Εδώ μαζί. Για όσο εσύ επιθυμείς. Μέχρις ότου δυναμώσουν τα δικά σου φτερά τόσο που θα πετάς δίχως να με έχεις ανάγκη. Μέχρις ότου μου πεις “Έλα μαμά, σταμάτα μπορώ και μόνη μου!” . Και τότε εγώ θα σταθώ διακριτικά δίπλα σου να σε καμαρώνω που πετάς. Όχι μπροστά και όχι πίσω σου αλλά δίπλα σου. Ένα αόρατο δίχτυ ασφαλείας για τις πτώσεις σου. Η -πάντα- ανοιχτή πόρτα στο σπίτι μας και η μεγάλη αγκαλιά για να ακουμπάς τις στεναχώριες σου. Μα και το φιλαράκι σου. Αυτό που θα κάνει μαζί σου ό, τι σκανδαλιά σου κατέβει, που θα αλητεύετε παρέα και θα γίνεστε χάλια με ένα παγωτό φράουλα.
Καλή πρόοδο μικρή μου. Μα πάνω απ’όλα καλή ζωή! Γεμάτη από υγεία, αγάπη, ευτυχισμένες στιγμές και πολλά χαμόγελα!
Για πάντα δίπλα σου… Η μαμά.
*Καλή πρόοδο σε όλα τα παιδιά και δύναμη και κουράγιο στους γονείς τους. Καλό καλοκαίρι σε όλους!
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
