Με άδειασες
Σε πόσα ξένα
κρεβάτια
ξεπούλησες
την αγάπη που
σου είχα ;
Με πόσα άλλα
ξένα σώματα
ξεφτίλισες τον
έρωτα μας;
Μίλα !!
Πες μου κάτι!!
Άλλα τι να μου
πεις;
Ένα ακόμη παιχνίδι
σου ήμουν κι’ εγώ.
Το είχες οργανωμένο
το “έγκλημα”.
Αν σου έμεινε
έστω και λίγη τσίπα
επάνω σου, κοίτα με
στα μάτια και πες μου
έστω ένα γαμημένο
συγγνώμη !!
Και μετά χάσου
από μπροστά μου.
Αλλά τι λέω;
Σε ποια μάτια να κοιτάξεις;
Σε εκείνα που ορκιζόσουν
αιώνια αφοσίωση;
Σε εκείνα που σου έπαιρναν
τις έννοιες σου, κάθε φορά
που τα κοιτούσες;
Ναι.
Αυτό μου έλεγες.
Πόσο ανόητη υπήρξα τελικά!!
Δεν έβλεπα τα σημάδια.
Τα θεωρούσα όλα
φυσιολογικά.
Μα το χειρότερο
είναι ότι όλες
γνώριζαν για μένα.
Μιας και ήμουν η
“επίσημη” γυναίκα,
γκόμενα, σύντροφος,
ερωμένη σου.
Οι “φίλες” σου, οι καλές,
ναι αυτές που
τις χάριζες
τον έρωτα σου.
Τις άλλαζες σαν τα
πουκάμισα σου, έμαθα.
Αλήθεια, ανάμεσα στο
αλκοόλ και στα
αγγίγματα σας
κάτω από το τραπέζι,
τι λέγατε;
<<Στην υγειά του
κορόιδου >>;
Χαίρομαι να ξέρεις ,
που έμαθα την αλήθεια.
Δεν μπορώ να διανοηθώ,
πως θα συνέχιζες το
παραμύθι σου για την
υπόλοιπη ζωή μας.
Να ζω μέσα σε μια
καλογυαλισμένη φούσκα.
Μα τι πίστευες;
Πως δεν θα τα μάθαινα;
Πάντα υπάρχουν οι
“καλοθελητές”, να
το ξέρεις.
Να μη ξεχάσω να τους
ευχαριστήσω, κάποια
στιγμή.
Αντίο πρώην
αγαπημένε μου.
Δεν ξέρω για σένα,
προσωπικά εγώ
ετοιμάζομαι να ζήσω
στον αληθινό
κόσμο.
Και στο είχα πει.
Θυμάσαι ;
Πως σιχαίνομαι
τα ψέματα.
Ούτε ένα δάκρυ μου,
δεν αξίζεις.
Με άδειασες.
Ένα κενό
νιώθω μέσα μου.
Ούτε λύπη, ούτε
απελπισία .
Μόνο ξενέρωμα.
Ναι!!
Μόνο αυτό.
Εύη Π. Γουργιώτη
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
