Φιδίσια ρούχα κέντησε η μοίρα η κακιά.
Ξυπόλητη η αγάπη μου,εξόριστη απ το σύμπαν.
Έστρωνα χίλιους στεναγμούς,επάνω να περάσεις, δρόσιζα τα χαμόγελα,να πιεις να ξεδιψάσεις.
Γιοφύρια ένωνα ηδονής στον ουρανό να φτάσεις, και στην αιωνιότητα έρωτα να κραυγάζεις.
Παγίδα έστησε η χαρά, συρματοπλέγματα θηριά, τραυμάτισε τα χρώματα με μαύρο που πονά.
Έγινε ο κήπος της Εδέμ, ο κήπος των δακρύων.
Μάγισσα ήσουν τύχη μου, καμπούριασε η καρδιά.
Σκιάχτρα χορεύουν τα πουλιά που γλυκοτραγουδούσαν ψίχουλα ψάχνουν έρωτα, στης Άρνης το τραπέζι πέτρινη η χαρά.
Δεν θέλησε να παντρευτεί το όνειρο η ζωή, κύκνειο άσμα ο άνεμος για πάντα θα αντηχεί.
Μέλη Φωτιάδου
