Απορίες, για την αγάπη
Φορούσε τη φρεσκοσιδερωμένη μπλε στολή. Έδενε πίσω τα μαλλιά και στερέωνε προσεκτικά το καπελάκι στο κεφάλι της. Περνούσε ένα κόκκινο κραγιόν στα χείλη. Έβαζε τις μαύρες γόβες και περνούσε στον ώμο της την τσάντα.
Την έβλεπε ο Θεός τα πρωινά να περπατάει στο δρόμο για τη δουλειά και της χαμογελούσε.
Ήταν τόσο όμορφη που του έφτιαχνε θαρρώ τη μέρα.
Φώναζε αγάπη από μακριά η Σόφη. Ακόμα και κουφός να ήσουν θα την άκουγες, δεν μπορεί.
Μόνο που η αγάπη έτρεχε πάντοτε πιο γρήγορα. Αναγκαζόταν η Σόφη να αποχωρίζεται τις μαύρες γόβες της και πίσω της ξυπόλητη να τρέχει. Μα δεν την έφτανε η Σόφη την αγάπη. Μόνο κάποιες στιγμές μου φάνηκε πως άγγιξε λίγο με τα δάκτυλα της τα χρυσά της τα μαλλιά. Έτρεχε πολύ γρήγορα η αγάπη. Και είχε όμορφα κατάξανθα μαλλιά.
Και κάπως έτσι πέρασε η ζωή. Με τα πόδια γεμάτα πληγές από το τρέξιμο. Με την καρδιά ανήμπορη να αντέξει τις απώλειες.
Δεν ξέρω να σου πω γιατί φέρθηκε έτσι στη Σόφη η αγάπη.
Ξέρω πως χθες η Σόφη φόρεσε τη φρεσκοσιδερωμένη μπλε στολή της. Έδεσε πίσω τα μαλλιά και στερέωσε προσεκτικά το καπελάκι στο κεφάλι της. Πέρασε ένα κόκκινο κραγιόν στα χείλη. Έβαλε τις μαύρες γόβες της και πέρασε στον ώμο της την τσάντα. Σαν Λοχίας, πήγε η ίδια να ρωτήσει το Θεό.
*Για την Σόφη. Και για όλες τις ψυχές που παρουσιάστηκαν μπροστά Του με απορίες. Απορίες σχετικά με την αγάπη.
Ιωάννα Πιτσιλλή
Μικρή ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Κάπου στην πορεία θα χάθηκα φαίνεται. Ίσως, εν μέρει, να φέρει ευθύνη η κυρία Φι που δεν εκτίμησε στο γυμνάσιο το κειμενάκι μου με το λεωφορείο και δεν το άφησε να κάνει ποτέ του έστω μια γύρα. Η αλήθεια είναι πως μου τα τσαλαπάτησε τότε τα φτερά. Δεν βαριέσαι ! Τα έπιασα χρόνια μετά και πήρα με κόκκινες κλωστές να τα μπαλώνω!
Λένε πως τα όνειρα εκδικούνται αν μένουν ανεκπλήρωτα. Ωραία λοιπόν! Θα το πληρώσω το τίμημα… υφαίνοντας ιστορίες με νήματα στα χρώματα του ήλιου. Από το ξημέρωμα μέχρι και τη δύση του.
